Po latach spekulacji i plotek, chiński gigant technologiczny Huawei oficjalnie zaprezentował swój system operacyjny Harmony OS w 2019 roku. Można śmiało powiedzieć, że zadano więcej pytań niż odpowiedzi. Jak to działa? Jakie problemy rozwiązuje? Czy jest to efekt aktualnego sporu między Huawei a rządem USA?
Spis treści:
Czy system operacyjny Harmony jest oparty na systemie Linux?
Nie. Chociaż oba są produktami wolnego oprogramowania (a dokładniej, Huawei zobowiązał się do wydania Harmony OS z licencją typu open source), Harmony OS jest odrębnym produktem. Co więcej, wykorzystuje inną architekturę projektową niż Linux, preferując projekt mikrojądra nad jądrem monolitycznym.
Ale poczekaj. Mikrojądro? Jądro monolityczne? Straciłem cię.
Spróbujmy ponownie. Sercem każdego systemu operacyjnego jest coś, co nazywa się jądrem. Jak sama nazwa wskazuje, jądra są sercem każdego systemu operacyjnego, skutecznie służąc jako podstawa. Obsługują interakcje z podstawowym sprzętem, przydzielają zasoby i definiują sposób wykonywania i obsługi programów.
Wszystkie jądra mają te podstawowe obowiązki. Różnią się jednak sposobem działania.
Porozmawiajmy o pamięci. Nowoczesne systemy operacyjne starają się oddzielić aplikacje użytkownika (takie jak Steam czy Google Chrome) od bardziej wrażliwych części systemu operacyjnego. Wyobraź sobie nieprzeniknioną linię dzielącą pamięć używaną przez usługi na poziomie systemu od aplikacji. Są ku temu dwa główne powody: bezpieczeństwo i stabilność.
Mikrojądra, podobnie jak ten używany przez Harmony OS, są niezwykle wyczulone na to, co działa w trybie jądra, skutecznie ograniczając to do podstaw.
Mówiąc wprost, monolityczne jądra nie są rozróżniające. Na przykład Linux umożliwia uruchamianie wielu narzędzi i procesów na poziomie systemu operacyjnego w tej uprzywilejowanej przestrzeni pamięci.
W czasie, gdy Linus Torvalds rozpoczynał pracę nad jądrem Linuksa, mikrojądra były wciąż czymś o nieznanej ilości i miały niewiele zastosowań komercyjnych w prawdziwym świecie. Mikrojądra również okazały się trudniejsze w rozwoju i zwykle były wolniejsze.
Prawie 30 lat później sytuacja się zmieniła. Komputery są szybsze i tańsze. Mikrojądra przeniosły się ze środowiska akademickiego do produkcji.
Jądro XNU, które jest sercem macOS i iOS, czerpie wiele inspiracji z wcześniejszych projektów mikrojądra, a mianowicie jądra Mach opracowanego przez Carnegie Mellon University. Tymczasem QNX, który stanowi podstawę systemu operacyjnego Blackberry 10, a także wielu samochodowych systemów informacyjno-rozrywkowych, wykorzystuje konstrukcję mikrojądra.
Wszystko zależy od rozszerzalności, człowieku
Ponieważ projekty mikrojądra są celowo ograniczone, można je łatwo rozszerzyć. Dodanie nowej usługi systemowej, takiej jak sterownik urządzenia, nie wymaga od programisty fundamentalnej zmiany lub ingerencji w jądro.
A to podpowiada, dlaczego Huawei wybrał takie podejście w Harmony OS. Chociaż Huawei jest prawdopodobnie najbardziej znany ze swoich telefonów, jest to firma zaangażowana w większość sektorów rynku technologii konsumenckich. Jego oferta obejmuje takie rzeczy, jak urządzenia do noszenia fitness, routery, a nawet telewizory.
A Huawei to niesamowicie ambitna firma. Biorąc kartkę z książki rywala Xiaomi, firma zaczęła sprzedawać produkty IoT za pośrednictwem swojej filii Honorowej zorientowanej na młodzież, w tym inteligentnych szczoteczek do zębów i inteligentnych lamp biurkowych.
I chociaż nie jest jasne, czy Harmony OS będzie działał na każdej technologii konsumenckiej, którą ostatecznie sprzedaje, Huawei dąży do posiadania systemu operacyjnego, który będzie działał na jak największej liczbie urządzeń.
Jednym z powodów jest kompatybilność. Jeśli zignorujesz wymagania sprzętowe, każda aplikacja napisana dla Harmony OS powinna działać na każdym urządzeniu, na którym jest uruchomiona. To atrakcyjna propozycja dla programistów. Powinien jednak przynosić również korzyści konsumentom. Ponieważ coraz więcej urządzeń zostaje skomputeryzowanych, sensowne jest, aby mogły z łatwością pracować w ramach szerszego ekosystemu.
Ale co z telefonami?
Minął prawie rok, odkąd Departament Skarbu administracji Trumpa umieścił Huawei na „liście podmiotów”, uniemożliwiając w ten sposób amerykańskim firmom handel z firmą. Chociaż wywarło to presję na wszystkich poziomach działalności Huawei, największy ból odczuwa się w dziale mobilnym firmy, uniemożliwiającym jej wypuszczenie nowych urządzeń z dołączonymi usługami Google Mobile Services (GMS).
Usługi Google Mobile to w rzeczywistości cały ekosystem Google dla Androida, w tym przyziemne aplikacje, takie jak Mapy Google i Gmail, a także Sklep Google Play. Ponieważ najnowsze telefony Huawei nie mają dostępu do większości aplikacji, wielu zastanawiało się, czy chiński gigant porzuci Androida, zamiast tego przejdzie na własny system operacyjny.
Wydaje się to mało prawdopodobne. Przynajmniej na krótką metę.
Na początek przywództwo Huawei potwierdziło swoje zaangażowanie w platformę Android. Zamiast tego koncentruje się na opracowaniu własnej alternatywy dla GMS o nazwie Huawei Mobile Services (HMS).
Sercem tego jest ekosystem aplikacji firmy, Huawei AppGallery. Huawei twierdzi, że wydaje 1 miliard dolarów, aby zlikwidować „lukę aplikacji” w sklepie Google Play i zatrudnia 3000 inżynierów oprogramowania.
Nowy mobilny system operacyjny musiałby zaczynać od zera. Huawei musiałby przyciągnąć programistów do przeniesienia lub przebudowy swoich aplikacji dla Harmony OS. I, jak dowiedzieliśmy się z Windows Mobile, BlackBerry 10 i Samsunga Tizena (a wcześniej Bada), nie jest to łatwa propozycja.
To powiedziawszy, Huawei jest jedną z najlepiej wyposażonych firm technologicznych na świecie. Dlatego nierozsądne byłoby całkowite odrzucenie perspektywy telefonu z systemem Harmony OS.
Wyprodukowano w Chinach 2025
Można tu omówić interesujący aspekt polityczny. Chiny od dziesięcioleci są światową fabryką, budującą produkty zaprojektowane za granicą. Jednak w ostatnich latach rząd Chin i jego własny sektor prywatny zainwestowały znaczne środki w badania i rozwój. Coraz częściej produkty zaprojektowane w Chinach trafiają na arenę międzynarodową, oferując nową konkurencję dla elity technologicznej Doliny Krzemowej.
W związku z tym rząd w Pekinie ma ambicję, którą nazywa „Made in China 2025”. W efekcie chce zakończyć swoją zależność od importowanych produktów zaawansowanych technologicznie, takich jak półprzewodniki i samoloty, zastępując je własnymi, własnymi alternatywami. Motywacja wynika z bezpieczeństwa gospodarczego i politycznego oraz prestiżu narodowego.
Harmony OS doskonale wpisuje się w tę ambicję. Jeśli wystartuje, będzie pierwszym globalnym systemem operacyjnym, który odniósł sukces w Chinach – z wyjątkiem systemów stosowanych na rynkach niszowych, takich jak komórkowe stacje bazowe. Te krajowe referencje będą szczególnie przydatne, jeśli zimna wojna między Chinami a Stanami Zjednoczonymi będzie nadal szaleć.
W rezultacie nie zdziwiłbym się, gdyby Harmony OS miał bardzo entuzjastycznych zwolenników w rządzie centralnym, a także w szerszym chińskim sektorze prywatnym. I to właśnie ci zwolennicy ostatecznie zadecydują o jego sukcesie.