System Windows zazwyczaj przypisuje dysk systemowy literę C: i nadaje różne litery innym urządzeniom pamięci masowej. To niezwykłe – macOS i Linux nie używają liter. Windows może uzyskać dostęp do dysków bez liter, więc dlaczego ich używa?
Spis treści:
Skąd się biorą listy napędowe?
Podobnie jak wiele rzeczy w systemie Windows – na przykład sposób, w jaki używa on wstecz zamiast ukośników – litery dysków sięgają czasów systemu MS-DOS (w rzeczywistości nawet nieco wcześniej). To jest powód, dla którego dysk systemowy Windows używa liter C: —A: i B: były zarezerwowane dla stacji dyskietek.
Litery dysków zostały przeniesione do MS-DOS ze starszego systemu operacyjnego CP / M. Oferowały sposób na dostęp do logicznych i fizycznych urządzeń magazynujących zawierających pliki. Aby uzyskać dostęp do pliku o nazwie README.TXT na drugiej stacji dyskietek, wystarczy wpisać B: README.TXT.
Potrzeba liter dysków jest widoczna w wierszu poleceń. Gdyby nie było liter dysków, jak można szybko określić ścieżki do plików na różnych urządzeniach? Był to system odziedziczony przez MS-DOS i od tego czasu Microsoft trzyma się go.
Chociaż litery dysków mogą wydawać się mniej ważne teraz, gdy używamy graficznych pulpitów i możemy po prostu klikać ikony, nadal mają znaczenie. Nawet jeśli uzyskujesz dostęp do swoich plików tylko za pomocą narzędzi graficznych, programy, których używasz, muszą odnosić się do tych plików ze ścieżką do pliku w tle – i używają do tego liter dysków.
Alternatywa dla systemu Unix: punkty montowania
Litery dysków nie są jednak jedynym możliwym rozwiązaniem. Apple macOS, Linux i inne systemy operacyjne podobne do Unix używają innej metody uzyskiwania dostępu do różnych partycji i urządzeń pamięci masowej.
Zamiast być dostępnym pod literą, urządzenie można udostępnić w ścieżce katalogu w systemie plików. Na przykład w systemie Linux zewnętrzne urządzenia pamięci masowej były tradycyjnie montowane w / mount. Więc zamiast uzyskać dostęp do napędu DVD w D :, możesz uzyskać do niego dostęp pod adresem / mount / dvd.
To schodzi do „katalogu głównego” systemu plików. Linux i macOS nie mają liter dysków, więc podstawowa część systemu plików nie jest literą. Zamiast tego mają katalog główny, którym jest /. Dysk systemowy jest „montowany” (udostępniany) w / zamiast C :. Inne dyski można montować w dowolnych folderach – jeśli chcesz, aby katalog domowy był przechowywany na innym dysku, możesz go zamontować w / home. Zawartość dysku będzie wtedy dostępna w katalogu / home.
Dostęp do dysków w systemie Windows można uzyskać bez liter
Dlaczego więc nie możesz zamontować dysków w systemie Windows w ten sposób, udostępniając je dowolnymi ścieżkami zamiast liter? Dlaczego na przykład nie możesz uzyskać dostępu do dysku USB w C: USB?
Cóż, możesz! Nowoczesne wersje systemu Windows teraz na to pozwalają montować urządzenia pamięci masowej w ścieżce folderu, także. Ta opcja jest dostępna w narzędziu do zarządzania dyskami. Kliknij prawym przyciskiem myszy partycję na dysku, wybierz „Zmień litery i ścieżki dysku”, a następnie kliknij „Dodaj”. Możesz użyć opcji „Zamontuj w następującym pustym folderze NTFS”, aby udostępnić urządzenie magazynujące w ścieżce folderu, tak samo jak w systemach operacyjnych typu Unix.
Aby to zrobić, musisz jednak zamontować dysk w ścieżce folderu na woluminie NTFS – i ten wolumin NTFS musi być zamontowany z literą dysku.
Tak więc, nawet jeśli zabraknie Ci liter dysków od A: do Z :, nadal będziesz mógł zamontować dodatkowe urządzenia pamięci masowej i uzyskać do nich dostęp w systemie Windows. Nie jesteś ograniczony tylko do 26 dysków w nowoczesnych wersjach systemu Windows.
Możesz także zmienić, które dyski używają jakich liter z Zarządzania dyskami – chociaż nie możesz zmienić dysku C: na inną literę. Nawet zmiana litery, takiej jak D: na E:, może powodować problemy. Na przykład, jeśli masz skrót wskazujący dysk D: i pliki nagle znajdą się na E :, skrót się zepsuje.
Dlaczego system Windows nadal używa liter?
Jeśli litery dysków (takie jak C 🙂 są starożytnym artefaktem i system Windows może działać bez nich, dlaczego nadal ich używa?
Powód jest prosty i wyjaśnia wiele decyzji projektowych systemu Windows – zgodność wsteczna. Wczesne wersje systemu Windows musiały być kompatybilne z oprogramowaniem MS-DOS, a nowoczesne wersje systemu Windows muszą być kompatybilne ze starszym oprogramowaniem Windows. Litery dysku są po prostu przenoszone do przodu.
W końcu jest już dość bałaganu z samymi literami dysku! Z technicznego punktu widzenia możliwe jest zainstalowanie systemu Windows tak, aby C: nie był dyskiem systemowym. Możesz zainstalować go na dysku G: i mieć foldery G: Windows, G: Users i G: Program Files. C: nie musi być twoim głównym dyskiem i jest to oficjalnie obsługiwane przez system Windows. Jednak wiele aplikacji systemu Windows zakłada, że używasz dysku C :, a jeśli tak nie jest, będziesz mieć problemy. A jeśli aplikacje systemu Windows nie mogą sobie wyobrazić, że nie używasz C: jako litery dysku systemowego, wyobraź sobie, jak się zepsują, jeśli w ogóle nie masz żadnych liter dysku.
Możesz się zastanawiać, dlaczego system Windows nadal wyświetla litery dysków. W końcu Eksplorator plików może je ukryć i po prostu pokazać słowa „Dysk systemowy” lub „Dysk flash USB”, ale Eksplorator plików już pokazuje takie proste opisy, a czasami możesz chcieć znać literę dysku. Wiele aplikacji wyświetla ścieżki, takie jak D: FolderFile.doc.
Oczywiście firma Microsoft może zainwestować w oprogramowanie zapewniające zgodność, które przekierowuje wszystkie żądania dotyczące języka C: do innej ścieżki. Ale zamiast wyrzucać litery dysków i spędzać trochę czasu na naprawianiu rzeczy, które w rezultacie mogą się zepsuć, Microsoft decyduje się trzymać litery dysków.