Przechowywanie komputera jest zarówno błogosławieństwem, jak i przekleństwem. W domu możemy przechowywać terabajty zdjęć, dokumentów i nie tylko. Ale te dane są bardziej niepewne, niż moglibyśmy przypuszczać, dzięki zjawisku znanemu jako zgnilizna bitów lub degradacja danych.
Spis treści:
Dyski twarde i dyski SSD nie trwają wiecznie
Weź dysk twardy i dysk SSD i zakop je książką w kapsule czasu na 100 lat. Można się założyć, że książka będzie czytelna, gdy się pojawi, ale dyski w pamięci masowej? Powodzenia.
Dzieje się tak nie tylko dlatego, że zwykłe dyski do przechowywania danych mogą ulec awarii sprzętowej. Niezależnie od tego, czy mówimy o dyskach SSD, czy staromodnych mechanicznych dyskach twardych, dyski te mają ograniczoną zdolność do zatrzymywania danych, gdy nie działają. Nie, to nie znaczy, że musisz zacząć wyłączać komputer w nocy z obawy przed utratą zdjęć, ale przez dziesięciolecia przechowywać dysk pełen domowych filmów w szafie? To nie jest najlepszy pomysł.
Oczywiście nie możemy zacząć dłutować 1 i 0 w kamieniu. Poza tym, gdyby wszyscy nagle wydrukowali wszystkie swoje pliki na papierze, szybko zabrakło nam drzew. Co więc mamy zrobić ze świadomością, że nasze dyski i dane na nich mają ograniczony okres trwałości? Zasadniczo powinieneś robić to, co robisz teraz, lub to, co powinieneś robić przez cały ten czas.
Jak dyski przechowują dane (i jak mogą one ulec degradacji)
Dyski twarde wykorzystują magnetyzm do przechowywania bitów danych (wszystkich jedynek i zer) w klastrach. Te bity mogą z czasem się odwracać, co może prowadzić do uszkodzenia danych, jeśli nastąpi wystarczające odwrócenie. Aby temu przeciwdziałać, dyski twarde mają kod korekcji błędów (ECC), który wyszukuje bity z błędami podczas odczytywania danych z dysku. Jeśli zostanie wykryty błąd, dysk twardy naprawi go, jeśli to możliwe.
Dyski półprzewodnikowe nie mają żadnych ruchomych części, takich jak dyski twarde. Używają innej metody przechowywania bitów. Napędy te wykorzystują warstwę izolacyjną do zatrzymywania naładowanych elektronów wewnątrz mikroskopijnych tranzystorów w celu rozróżnienia między 1 a 0.
Jest w tym o wiele więcej, ale daje to podstawowe pojęcie o tym, jak te dwa typy pamięci masowej przechowują swoje dane. Teraz spójrzmy, jak mogą to stracić przez zgniliznę. W przypadku dysków twardych, jak wspomniano powyżej, zapisane bity mogą odwrócić ich polaryzację magnetyczną. Jeśli wystarczająco dużo z nich odwróci się bez poprawiania, może to doprowadzić do zgnilizny wędzidła. Tymczasem dyski półprzewodnikowe tracą dane, gdy warstwa izolacyjna ulega degradacji, a naładowane elektrony wyciekają.
To, jak długo trwa obserwowanie zgnilizny wędzidełka w praktyce, zależy od wielu problemów. Dyski twarde mają potencjał, aby przetrwać z nienaruszonymi danymi przez dziesięciolecia, nawet po wyłączeniu. Tymczasem mówi się, że dyski SSD tracą dane w ciągu kilku lat w tym samym stanie. W rzeczywistości istnieją doniesienia, że jeśli są przechowywane w niezwykle gorącym miejscu, dane na dysku SSD mogą zostać usunięte jeszcze szybciej.
Po włączeniu te dyski to inna historia. Zwykle trwają, dopóki nie napotkają typowych problemów, takich jak awarie sprzętu lub gdy dyski SSD maksymalizują swoje cykle odczytu / zapisu. Mogą również utracić dane od zwykłych podejrzanych, takich jak złośliwe oprogramowanie, uszkodzenie oprogramowania układowego, kontakt z wodą lub inne losowe problemy, które nie mają nic wspólnego z gniciem bitów.
Jak chronić swoje dane przed zgnilizną bitową
Co więc robi ostrożny użytkownik komputera, aby uniknąć potencjalnego zgnilizny i innych awarii pamięci masowej? Odpowiedź brzmi mniej więcej tym, co teraz robią odpowiedzialni właściciele komputerów.
Po pierwsze, zwróć uwagę na stan dysków, z których aktywnie korzystasz. Jednym ze sposobów jest sprawdzenie statusu SMART (Self-Monitoring, Analysis, and Reporting Technology).
Możesz także ustawić limit czasu przechowywania aktywnego dysku twardego lub dysku SSD. Wcześniej dyski SSD nie były uważane za tak niezawodne jak dyski twarde podczas aktywnego użytkowania, ale nie jest to tak powszechne, jak kiedyś. Większość ludzi może oczekiwać, że dysk SSD będzie trwał mniej więcej tak długo, jak przeciętny dysk twardy.
Dobrą ogólną zasadą jest przechowywanie dysku nie dłużej niż około pięć lat. To tylko oszacowanie, a niektórzy ludzie trzymają swoje dyski znacznie dłużej, po prostu czekając, aż się nie uda. Jeśli jednak to zrobisz, bardzo ważne jest, aby dysponować niezawodną strategią tworzenia kopii zapasowych.
Najpierw porozmawiajmy o dyskach archiwalnych. Jeśli przechowujesz dane na zwykłym dysku twardym lub dysku SSD w szafie lub sejfie, dobrze jest je zasilać i pozwalać im działać zgodnie z regularnym harmonogramem. Utrzymuje to je w dobrym stanie i zmniejsza ryzyko zgnilizny i innych problemów.
W przypadku dysku twardego prawdopodobnie można uciec od włączania go przynajmniej raz w roku lub raz na dwa lata, aby zapobiec zatarciu mechanicznych części dysku. Należy również „odświeżyć” dane, kopiując je ponownie lub korzystając z narzędzia innej firmy, takiego jak DiskFresh. Dyski SSD są trochę prostsze, ponieważ muszą po prostu utrzymywać ładunek; możesz je zasilać na kilka minut około dwa razy w roku.
Inną opcją jest przyjrzenie się specjalnie utworzonym nośnikom archiwalnym, takim jak Dyski Blu-ray M Disc firmy Verbatim które rzekomo będą przechowywać ich dane przez 1000 lat. (Oczywiście prawdopodobnie nie będzie Cię w pobliżu, aby sprawdzić to twierdzenie). Są dostępne w różnych pojemnościach 25 GB, 50 GB i 100 GB na dysk. Jednak ich szybkości zapisu są niskie, jednak należy przygotować się na długi proces archiwizacji.
Niezależnie od wybranej opcji archiwizacji, przechowuj wiele kopii danych archiwalnych w różnych lokalizacjach, aby mieć pewność, że nie stracisz plików.
Zrób kopię zapasową swoich plików
Kopie zapasowe to coś, o czym niewiele osób lubi myśleć, ale są one łatwiejsze niż kiedykolwiek do wykonania. Ogólnie najlepsza strategia tworzenia kopii zapasowych obejmuje trzy kopie danych. Pierwsza to ta, której używasz codziennie na swoim komputerze.
Druga to lokalna kopia przechowywana na dysku kopii zapasowej, którym może być zewnętrzny dysk twardy lub pudełko NAS. System Windows 10 ma wbudowaną funkcję o nazwie Historia plików, która automatycznie utworzy kopię zapasową komputera. Dostępnych jest również wiele innych narzędzi innych firm do tworzenia kopii zapasowych. Alternatywnie możesz ręcznie kopiować swoje osobiste pliki i foldery codziennie lub co tydzień.
Teraz masz dwie kopie danych, ale jeśli wybuchnie pożar w domu lub powódź, albo oba dyski ulegną awarii w tym samym czasie, wrócisz do punktu wyjścia. Dlatego też dobrym pomysłem jest posiadanie kopii zapasowej „poza siedzibą firmy”.
Najłatwiejszym rozwiązaniem jest skorzystanie z usługi kopii zapasowej w chmurze, takiej jak Backblaze. Jeśli problemem jest prywatność, wiele z tych opcji umożliwia szyfrowanie kopii zapasowych, aby dostawca usług nie mógł przeglądać Twoich danych. Na przykład Backblaze umożliwia utworzenie własnego hasła szyfrowania. Jeśli jednak zgubisz drugie hasło, utracisz dostęp do kopii zapasowych.
Trzy kopie danych w różnych miejscach powinny wystarczyć, aby zapobiec utracie danych, niezależnie od tego, czy dyski ulegną zepsuciu czy innym nieszczęściu.