Zrozumienie formatów obrazów wirtualnych dysków: VDI, VHD, VMDK i inne
Podczas pracy z maszynami wirtualnymi, niezależnie od tego, czy je tworzysz, pobierasz, czy konfigurujesz, z pewnością natknąłeś się na pliki z rozszerzeniami takimi jak VDI, VHD, VMDK czy VHDX. Te formaty plików to tak zwane obrazy dysków wirtualnych. Ich podstawowym celem jest przechowywanie kompletnych obrazów dysków wirtualnych wraz z konfiguracją niezbędną do uruchomienia zwirtualizowanych systemów operacyjnych.
Każdy z tych formatów ma swoje indywidualne zalety oraz wady. Dlatego warto zastanowić się, w jakich sytuacjach najlepiej wykorzystać dany format i jakie cele dzięki temu możemy osiągnąć.
Czym jest VDI?
VDI, czyli Virtual Disk Image, to otwarty format dysku wirtualnego. Został stworzony specjalnie dla hypervisora VirtualBox, rozwijanego przez firmę Oracle. Dzięki swojej otwartej naturze, format VDI jest kompatybilny z różnymi platformami. Można go używać w innych popularnych hypervisorach, takich jak VMware czy Windows Hyper-V.
Plik z rozszerzeniem .vdi powstaje poprzez zapis stanu komputera za pomocą Menedżera mediów wirtualnych w programie VirtualBox. Taki plik można łatwo skopiować i udostępnić. Po załadowaniu go w VirtualBox, użytkownik ma do dyspozycji opcję alokacji pamięci: stałą lub dynamiczną. Alokacja dynamiczna pozwala na rozszerzanie rozmiaru pliku w miarę potrzeb, bez konieczności określania z góry jego maksymalnej wielkości. Z kolei alokacja stała umożliwia lepszą kontrolę nad rozmiarem pliku, gdyż od razu przydzielana jest określona ilość miejsca dla maszyny wirtualnej.
Zalety
Wady
- Wsparcie przez większość hypervisorów na różnych systemach operacyjnych.
- Wolniejszy w działaniu niż VMDK i VHDX.
- Możliwość dynamicznej i stałej alokacji pamięci.
- Brak obsługi przyrostowych kopii zapasowych.
- Lepsze działanie w porównaniu do VHD i VHDX.
- Wysoka przenośność.
VDI jest doskonałym wyborem dla osób korzystających z VirtualBox. Jest bezpłatny, otwarty, zapewnia wsparcie dla wielu platform i łatwo się go przenosi. Uruchamianie plików VDI za pośrednictwem VirtualBox umożliwia dostęp do funkcji takich jak zdalny dostęp, tworzenie migawek czy bezpośredni dostęp przez USB w systemie Windows. Dodatkowo, najnowsza wersja VirtualBox oferuje użytkownikom Linuksa wsparcie dla bezpiecznego rozruchu!
Czym są VHD i VHDX?
VHD oraz VHDX to formaty obrazów dysków, które zostały opracowane przez firmę Microsoft. VHD, czyli Virtual Hard Disk, był wykorzystywany w starszych produktach wirtualizacyjnych Microsoft, takich jak Microsoft Virtual PC i Microsoft Virtual Server. Mimo że rozwój tych produktów został wstrzymany, VHD jest nadal stosowany w nowszym hypervisorze Microsoft Hyper-V, szczególnie w starszych aplikacjach.
VHDX to nowsza wersja, Virtual Hard Disk v2. Jest to następca formatu VHD, który działa głównie w ramach Microsoft Hyper-V. VHDX wprowadza wiele ulepszeń w porównaniu do VHD, oferując maksymalnie 64 TB przestrzeni dyskowej, lepszą ogólną wydajność, większe bezpieczeństwo i odporność oraz wsparcie dla innych platform, takich jak VirtualBox, VMware i Citrix XenServer.
VHD i VHDX są często wykorzystywane w hypervisorach typu 1, takich jak Hyper-V, co zapewnia wyższą efektywność i wydajność, ale odbywa się to kosztem potencjalnych zagrożeń dla bezpieczeństwa komputera hosta.
Zalety
Wady
- Możliwości naprawy i odzyskiwania.
- Systemy operacyjne gościa są bardziej narażone na ataki złośliwego oprogramowania.
- Wielu użytkowników może korzystać z jednej maszyny wirtualnej.
- Uszkodzone pliki VHD i VHDX mogą spowodować awarię systemu Windows.
- Użytkownicy nie wpływają na inne instancje maszyny wirtualnej.
- Wymagana wiedza techniczna, aby korzystać z zaawansowanych funkcji.
- Bogate w funkcje do zaawansowanej wirtualizacji serwerów.
- Ograniczone wsparcie dla systemów operacyjnych innych niż Windows, zwłaszcza VHDX.
- VHD jest wspierany przez wiele narzędzi do wirtualizacji.
- VHDX jest w dużym stopniu ograniczony do Hyper-V.
Formaty VHD i VHDX są idealne dla administratorów systemów, którzy pracują z Microsoft Hyper-V i innymi produktami Microsoft. Funkcja bezobsługowej administracji ułatwia zarządzanie, jednak do korzystania z interfejsu CLI wymagana jest znajomość Windows PowerShell. Jeśli dopiero zaczynasz przygodę z wirtualizacją, możesz rozważyć inne formaty, np. VDI czy VMDK.
Czym jest VMDK?
Format VMDK został pierwotnie opracowany jako format ekskluzywny dla produktów wirtualizacyjnych VMWare, takich jak hypervisory Workstation Pro i Workstation Player. Jednak w 2011 roku VMDK został udostępniony jako format otwarty, co poprawiło jego interoperacyjność między różnymi platformami. Obecnie pliki VMDK można uruchamiać w VirtualBox, QEMU, Hyper-V, Workstation Pro oraz Workstation Player.
Produkty do wirtualizacji VMWare oferują liczne zaawansowane funkcje, które rozszerzają możliwości i czynią obsługę maszyn wirtualnych bardziej intuicyjną. Uruchamianie plików VMDK za pośrednictwem hypervisorów stacji roboczej VMWare zapewnia przyrostowe kopie zapasowe, szybkie i łatwe migawki, możliwość przywracania starszych stanów komputera, migrację na żywo oraz ogólną wydajność lepszą niż w przypadku VHD i VDI.
Zalety
Wady
- Wsparcie dla wielu platform.
- Nie działa w środowisku Microsoft Hyper-V.
- Lepsza ogólna wydajność.
- Zaawansowane funkcje dostępne tylko w wersji Workstation Pro.
- Możliwość migracji między hostami bez zakłóceń pracy.
- Przyrostowe kopie zapasowe.
VMDK jest najlepszym wyborem dla osób, które już zakupiły lub planują zakupić Workstation Pro. Dostępne są liczne funkcje, takie jak szyfrowanie maszyn wirtualnych, migawki, połączenie zdalne, kontenery oraz doskonała wydajność w porównaniu z innymi hypervisorami. Na przykład, nawet bezpłatny odtwarzacz Workstation Player działa lepiej niż VirtualBox. Należy jednak pamiętać, że korzystając z wersji Player, niektóre funkcje nie będą dostępne. Jeśli nie możesz uzasadnić zakupu licencji Workstation Pro, możesz użyć Workstation Player dla szybszego przetwarzania, a VirtualBox z VMDK dla funkcji, takich jak tworzenie migawek i zdalny dostęp.
A co z ISO?
Obraz dysku optycznego (ISO) nie jest typowym formatem dysku wirtualnego, a raczej formatem pliku, który służy do tworzenia obrazów dysków optycznych. Jest często wykorzystywany do przechowywania kopii zawartości płyt CD lub DVD. Takie kopie można później wykorzystać do instalacji lub uruchomienia oprogramowania. Pliki ISO nie są zaprojektowane do wirtualizacji, jednak hypervisory mogą montować je wirtualnie, uzyskiwać dostęp do ich plików i traktować je jako zwykłe maszyny wirtualne.
Pliki ISO doskonale sprawdzają się w dystrybucji obrazów systemów operacyjnych przez internet. Jednak ich używanie w wirtualizacji wymaga bardziej szczegółowej konfiguracji i może prowadzić do utraty wydajności i niektórych funkcji. Dlatego, jeśli to możliwe, pobieraj obrazy dysków wirtualnych w formacie VDI, VHD, VHDX lub VMDK. Używanie tych wyspecjalizowanych formatów oszczędza czas podczas konfiguracji i zapewnia kompatybilność funkcji od razu po uruchomieniu.
Czy można konwertować formaty obrazów dysków wirtualnych?
Konwersja plików obrazów dysków wirtualnych między różnymi formatami jest możliwa. Mimo że formaty VDI, VHD, VHDX i VMDK można uruchamiać w większości popularnych hypervisorów, konwersja plików obrazów wirtualnych do innych formatów bywa konieczna, aby zapewnić pełną kompatybilność funkcji podczas przenoszenia maszyn między różnymi platformami.
Jednym z najprostszych sposobów konwersji jest wykorzystanie narzędzi dostępnych w VirtualBox i VMware Workstation. Menedżer mediów wirtualnych w VirtualBox umożliwia konwersję ISO, VHD, VHDX i VMDK do formatu VDI. Podobnie, kreator maszyny wirtualnej w VMware Workstation pozwala otwierać pliki ISO, VDI, VHD i VHDX, a następnie zapisywać je w formacie VMDK.
Jeśli chcesz przekonwertować VHD i VHDX na inne formaty (lub odwrotnie), musisz skorzystać z Microsoft Virtual Machine Converter. Bardziej zaawansowani użytkownicy mogą dokonywać konwersji wielu obrazów dysków wirtualnych przy pomocy programu PowerShell i VBoxCommands.
Nie trać na wydajności i funkcjach
Formaty obrazów dysków wirtualnych zostały stworzone, aby zapewnić jak najlepszą kompatybilność między obrazami dysków a hypervisorami. Mimo że formaty takie jak VDI, VHD, VHDX i VMDK działają na wielu platformach, uruchamianie ich w hypervisorach, dla których nie zostały specjalnie zaprojektowane, może wiązać się z utratą cennej wydajności i funkcji. Idealnym rozwiązaniem jest używanie VDI w VirtualBox, VHD i VHDX w Hyper-V, a VMDK w Workstation. W nagłych przypadkach można użyć dowolnego formatu z dowolnym hypervisorem, jednak na dłuższą metę warto rozważyć konwersję obrazów.