Syntezatory stanowią jedne z najbardziej elastycznych i przydatnych narzędzi muzycznych, obecnych w każdym gatunku i projekcie dźwiękowym. Od mocnych, zapadających w pamięć linii basowych po ulotne, dzwonkowate brzmienia – właściwe wykorzystanie syntezatorów może przemienić dobre aranżacje w prawdziwe arcydzieła.
Dlatego tak istotne jest umiejętne stosowanie korekcji EQ do różnorodnych partii syntezatorowych. Choć każdą partię syntezatora należy traktować indywidualnie, przeanalizujemy kilka praktycznych zasad EQ, które warto rozważyć, oraz obszary, na które trzeba szczególnie zwrócić uwagę.
Dlaczego warto stosować EQ w syntezatorach?
Większość syntezatorów wyposażona jest w filtry, które modyfikują ich podstawowe brzmienie. Optymalne wykorzystanie tych filtrów może ograniczyć lub całkowicie wyeliminować potrzebę korekcji EQ. Jednak korektory są często nieodzowne w trzech typowych sytuacjach: maskowaniu częstotliwości, występowaniu ostrych rezonansów i braku równowagi tonalnej.
Zanim przejdziemy do szczegółowych rozwiązań tych problemów, przypomnijmy sobie, jak działają korektory, filtry i przesuwanie filtrów.
Korektory stanowią jedno z najlepszych narzędzi do dopracowywania brzmienia syntezatorów i nadawania klarowności miksom, choć nie są jedynym rozwiązaniem. Pamiętajmy, że manipulacja panoramą może skuteczniej rozwiązać problemy z maskowaniem częstotliwości niż korekcja EQ. Dodatkowo, odpowiednie ustawienie głośności może znacząco wpłynąć na to, jak syntezator osadza się w miksie.
Upewnij się, że wypróbowałeś wszystkie te metody, zanim zaczniesz stosować EQ. Dzięki temu, edycja EQ będzie bardziej precyzyjna, co z kolei przełoży się na wyższą jakość. Jeśli chcesz ulepszyć brzmienie swojego syntezatora, sprawdź najlepsze darmowe i płatne syntezatory VST dostępne na rynku.
Odejmowanie w EQ
Możesz mieć wrażenie, że wzmacnianie tego, co dobrze brzmi w syntezatorze, zapewni lepszy dźwięk. Niestety, twoje uszy mogą cię zwieść, ponieważ głośniejszy dźwięk często odbieramy jako lepszy. Profesjonaliści zazwyczaj priorytetowo traktują obcinanie lub odejmowanie EQ, aby wydobyć najlepsze brzmienie z danego instrumentu.
Przyjrzyjmy się najlepszym praktykom subtraktywnej korekcji, które warto wypróbować w pracy z syntezatorami.
Filtr górnoprzepustowy
Prawie każdy instrument skorzysta z zastosowania filtra górnoprzepustowego (HPF) w celu wyeliminowania niepotrzebnych niskich częstotliwości. Uaktywnij filtr HPF i przesuwaj go w górę, tuż przed fundamentalną częstotliwością syntezatora. Kontynuuj przesuwanie HPF, aż usłyszysz zauważalny wpływ na brzmienie, a następnie cofnij o niewielki krok.
W przypadku linii syntezatorów basowych, optymalna częstotliwość odcięcia HPF może oscylować w okolicach 40 Hz lub mniej, eliminując nadmiar sub-basowych częstotliwości. Syntezatory prowadzące i te, które pełnią rolę tła, często zyskują przy zastosowaniu HPF w okolicach 100 Hz. Zapobiega to niepotrzebnemu nagromadzeniu się niskich częstotliwości w miksie. Jak zawsze, kieruj się przede wszystkim słuchem.
Usuwanie „błota”
Partie syntezatorów, których podstawowe tony mieszczą się w przedziale 200-500 Hz, skorzystają na cięciu za pomocą filtra parametrycznego (dzwonowego), co pozwoli pozbyć się „błota”. Terminem „błoto” określa się brak klarowności spowodowany zbyt dużą obecnością częstotliwości w zakresie od 200 do 550 Hz. Zjawisko to jest częste, ponieważ wiele instrumentów emituje swoje podstawowe tony w tym obszarze, powodując jego zatłoczenie.
Możesz również spróbować obciąć inne instrumenty z tego zakresu, na przykład gitary, jeśli zależy Ci na tym, by partia syntezatora była wyraźniejsza. Jeżeli interesuje Cię poprawa brzmienia gitary, zapoznaj się z poradami dotyczącymi EQ gitar.
Usuwanie ostrych rezonansów
Dokładne częstotliwości, które powodują niepożądane rezonanse, będą różnić się w zależności od syntezatora. Aby zidentyfikować ostre rezonanse, ustaw filtr dzwonowy z bardzo wąskim pasmem (Q) i mocnym wzmocnieniem. Następnie zastosuj przesuwanie filtra (przesuwaj filtr poziomo w całym spektrum częstotliwości).
W zależności od partii syntezatora, rezonanse mogą pojawiać się w niskich, średnich lub wysokich tonach. Po zidentyfikowaniu problematycznych częstotliwości, zastosuj chirurgiczne cięcie.
Alternatywnie, możesz użyć dynamicznego EQ, aby tłumić ostre rezonanse tylko wtedy, gdy się pojawiają. Innym rozwiązaniem jest automatyzacja filtra EQ, tak aby działał tylko w określonych momentach. Zaletą tych metod jest to, że edycje EQ są bardziej precyzyjne i nie wpływają na całą ścieżkę syntezatora w sposób ciągły.
Aby uzyskać więcej informacji, zapoznaj się z różnymi typami korektorów i sposobami wykorzystania automatyzacji w programie DAW.
Filtr dolnoprzepustowy
Aby wyeliminować niepotrzebne wysokie częstotliwości z syntezatora basowego, spróbuj użyć filtra dolnoprzepustowego (LPF) w okolicach 9 kHz. Zmniejszy to szorstkość dźwięku, która może gromadzić się w górnym paśmie częstotliwości.
Spróbuj zastosować tą samą zasadę do głównych partii syntezatorowych, ustawiając LPF w okolicach 13 kHz. Uważaj, aby nie przesadzić, gdyż może to pozbawić brzmienie syntezatora „powietrza”. Inną korzyścią płynącą z umieszczenia LPF w tym obszarze jest to, że pomaga uniknąć kolizji między syntezatorem a instrumentami perkusyjnymi, takimi jak hi-hat.
W przypadku ambientowych linii syntezatora, poeksperymentuj z LPF, aby sprawdzić, czy uda Ci się zaostrzyć dźwięk. W niektórych przypadkach jego użycie może nie być konieczne.
Zrób miejsce dla stopy
Jednym z najczęstszych problemów z maskowaniem częstotliwości jest interakcja między partią syntezatora basowego a bębnem basowym (stopą). Często bęben basowy zostanie stłumiony przez syntezator basowy lub odwrotnie, jeśli pozostawisz to bez korekty.
Spróbuj przyciąć syntezator basowy w okolicach podstawowej częstotliwości bębna basowego, aby umożliwić im współistnienie w podobnych obszarach częstotliwości. Możesz również skorzystać z kompresji sidechain, dzięki której partia syntezatora basowego będzie się ściszać za każdym razem, gdy zabrzmi bęben basowy.
Aby uzyskać lepsze brzmienie perkusji, naucz się, jak używać EQ na bębnach. Rozważ zastosowanie tych metod, gdy masz do czynienia z wieloma instrumentami basowymi.
Korekcja addytywna i korygująca
Teraz przyjrzymy się edycjom EQ, które mogą uwydatnić zalety brzmienia syntezatorów, a także zrównoważyć ich barwę i charakter.
Poprawa klarowności
Aby partie syntezatora były bardziej wyraziste, rozważ zastosowanie parametrycznego wzmocnienia w okolicach ich tonu podstawowego. W przypadku syntezatorów basowych może to być około 70 Hz, podczas gdy syntezatory prowadzące mogą mieć ton podstawowy w okolicach 200-300 Hz. Może to dodać definicji do brzmienia, ale pamiętaj o zachowaniu umiaru.
Tworzenie ciężkiej lub lekkiej atmosfery
Partie syntezatora generujące płynne i eteryczne nastroje zyskują wyraźne cechy, gdy zostaną pozbawione niskich częstotliwości. Użyj HPF, aby intensywnie odciąć niskie tony (np. około 2-4 kHz), jeśli chcesz uzyskać zwiewne, jasne brzmienie. Zastosuj bardziej subtelny HPF (np. około 100-300 Hz), aby zachować ciemne i ciężkie wrażenie.
Dodawanie jasności i ustalanie pozycji w miksie
Podbicie filtra z wysoką półką w okolicach 5-11 kHz może pomóc dodać jasności i blasku partiom syntezatora. Odwrotnie, obcięcie tego pasma za pomocą filtra z wysoką półką przyciemni brzmienie.
Wzmocnienie lub cięcie w okolicach 12 kHz i powyżej może przesuwać partie syntezatora odpowiednio do przodu lub do tyłu w miksie. Możesz również spróbować podbić główną partię syntezatora w okolicach 1-2 kHz, aby ją wysunąć na pierwszy plan.
Dopracowanie brzmienia syntezatora
Po znalezieniu doskonałego brzmienia syntezatora, sprawdź, czy korekcja EQ może je jeszcze bardziej ulepszyć. Zacznij od użycia filtrów górno- i dolnoprzepustowych, aby odciąć niepotrzebne niskie i wysokie tony. Następnie usuń „błoto” i ostre rezonanse i spróbuj zrobić miejsce dla każdego instrumentu basowego lub średniotonowego za pomocą subtraktywnej korekcji EQ.
Wzmocnij klarowność i barwę swojego syntezatora za pomocą addytywnej i korygującej korekcji EQ, a twoje syntezatory zabrzmią lepiej niż kiedykolwiek.
newsblog.pl
Maciej – redaktor, pasjonat technologii i samozwańczy pogromca błędów w systemie Windows. Zna Linuxa lepiej niż własną lodówkę, a kawa to jego główne źródło zasilania. Pisze, testuje, naprawia – i czasem nawet wyłącza i włącza ponownie. W wolnych chwilach udaje, że odpoczywa, ale i tak kończy z laptopem na kolanach.