Całkowite zaćmienie Słońca, które miało miejsce w Ameryce Północnej 8 kwietnia 2024 roku, dostarczyło nie tylko spektakularnego widowiska na niebie, ale także unikalnego, choć krótkiego, wglądu w subtelne reakcje ptaków na nagłe, drastyczne zmiany naturalnego oświetlenia. Gdy Księżyc zasłonił Słońce na okres do czterech minut na trasie o długości 2500 mil, naukowcy obserwowali, jak ptaki, stworzenia, których zegary biologiczne są ściśle zsynchronizowane z cyklami światła, reagują na to symulowane zmierzch. Wyniki podkreślają głęboki wpływ światła jako kluczowego czynnika regulującego codzienne rytmy u wielu gatunków zwierząt, szczególnie w odniesieniu do wzorców wokalizacji.
Obszerne badanie, opublikowane w czasopiśmie *Science*, analizowało ponad 100 000 ptasich wokalizacji zarejestrowanych przez urządzenia nagrywające w Bloomington w stanie Indiana, wraz z prawie 11 000 obserwacji publicznych przesłanych za pośrednictwem aplikacji SolarBird w całej Ameryce Północnej. Naukowcy dążyli do udokumentowania zmian w zachowaniu ptaków, koncentrując się na aktywności wokalnej. Dane wykazały, że znacząca część z 52 udokumentowanych gatunków wykazała zmienione wzorce wokalizacji podczas i bezpośrednio po okresie całkowitości, w porównaniu do typowego wiosennego popołudnia.
Główna autorka badania, Liz Aguilar, doktorantka na Indiana University, podkreśliła, że światło jest potężnym czynnikiem środowiskowym kształtującym zachowanie ptaków. „Nawet czterominutowa „noc” wystarczyła, aby wiele gatunków zachowywało się tak, jakby znów był poranek” – stwierdziła Aguilar, podkreślając wrażliwość niektórych ptaków na nagłe zmiany oświetlenia. Ta obserwacja jest zgodna z ustalonymi zasadami biologicznymi, co wyjaśnił współautor Dustin Reichard, profesor biologii na Ohio Wesleyan University, zauważając, że zmiany światła są kluczowe dla regulacji ekspresji hormonalnej i genowej, wpływając tym samym na zachowanie organizmów żywych.
Chociaż istnieją dowody anegdotyczne na reakcje ptaków na zaćmienia, te badania oferują bardziej wszechstronną analizę. Najbardziej wyraźne reakcje zaobserwowano u gatunków, które naturalnie wokalizują o świcie. Na przykład kosy amerykańskie, znane ze swoich porannych pieśni, wykazały sześciokrotny wzrost wokalizacji podczas i po zaćmieniu. Podobnie, puszczyki pręgowane wokalizowały cztery razy częściej po całkowitości, gdy poziom światła naśladował świt lub zmierzch, okresy wzmożonej aktywności dla tego gatunku.
Co ciekawe, nie wszystkie gatunki reagowały jednolicie. Kukułki karolińskie, zazwyczaj wokalne, nie wykazały żadnych zauważalnych zmian w zachowaniu. Ta rozbieżność nie jest zaskakująca, jak wyjaśniła Aguilar, przypisując ją zróżnicowanej wrażliwości różnych gatunków na zmiany światła, ich unikalnym wzorcom aktywności, potrzebom metabolicznym i zdolnościom sensorycznym. Przyszłe badania mają na celu dalsze zgłębianie czynników przyczyniających się do tych zróżnicowanych reakcji, potencjalnie identyfikując specyficzne cechy, które sprawiają, że niektóre gatunki są bardziej lub mniej podatne na nagłe zmiany oświetlenia środowiskowego.
Źródła
newsblog.pl
Maciej – redaktor, pasjonat technologii i samozwańczy pogromca błędów w systemie Windows. Zna Linuxa lepiej niż własną lodówkę, a kawa to jego główne źródło zasilania. Pisze, testuje, naprawia – i czasem nawet wyłącza i włącza ponownie. W wolnych chwilach udaje, że odpoczywa, ale i tak kończy z laptopem na kolanach.