Program Starship firmy SpaceX osiągnął kluczowy moment, demonstrując swoje szybko ewoluujące możliwości udanym 10. lotem testowym 27 sierpnia 2025 roku. To osiągnięcie podkreśla agresywną strategię rozwojową firmy dla rakiety, która już teraz jest największą i najpotężniejszą, jaką kiedykolwiek zbudowano, stanowiąc centralny element jej długoterminowej ambicji ustanowienia ludzkich osad na Marsie.
- Starship przeszedł udany 10. lot testowy, demonstrując szybki postęp w rozwoju.
- Trwają prace nad kolejnymi wariantami rakiety – V3 i V4 – z planowanym zwiększeniem rozmiaru, mocy i ładowności.
- SpaceX wyznaczył ambitny harmonogram misji na Marsa, z pierwszymi bezzałogowymi lotami planowanymi na 2026 rok.
- Długoterminowe cele obejmują budowę infrastruktury, wykorzystanie zasobów marsjańskich i stworzenie samowystarczalnej obecności człowieka do 2033 roku.
- Do kluczowych wyzwań należą osiągnięcie orbity okołoziemskiej, udoskonalenie osłony termicznej oraz transfer paliwa na orbicie.
Ewolucja Starshipa i Przyszłe Warianty
Obecny wariant Starshipa, oznaczony jako Wersja 2 (V2), mierzy 121 metrów (397 stóp) wysokości i jest napędzany przez 39 silników Raptor – 33 na stopniu Super Heavy i sześć na górnym stopniu statku kosmicznego. Jednak iteracyjne podejście SpaceX nakazuje ciągłe ulepszenia. Nadchodzący Starship V3 ma mieć 124,4 metra (408 stóp) wysokości, a jego produkcja i testy przewidziane są na koniec bieżącego roku, co doprowadzi do intensywnej aktywności lotów w przyszłym roku. Dalej, Starship V4, spodziewany do 2027 roku, ma osiągnąć imponującą wysokość 142 metrów (466 stóp) z zwiększoną liczbą 42 silników Raptor, co oznacza znaczące rozszerzenie ładowności i wydajności.
Ambitny Harmonogram Misji na Marsa
SpaceX przedstawiło ambitny harmonogram misji na Czerwoną Planetę, celując w 2026 rok dla swoich początkowych bezzałogowych lotów Starshipa na Marsa. Te wczesne misje są zaprojektowane jako uproszczone loty testowe, koncentrujące się na udowodnieniu zdolności do dotarcia na Marsa i lądowania minimalnie sprawnymi pojazdami, bez zaawansowanych nóg do lądowania. Celem jest przede wszystkim zebranie kluczowych danych dotyczących tranzytu i lądowania, torując drogę dla bardziej złożonych operacji. Do kolejnego okna startowego na Marsa w latach 2028-2029, plan obejmuje lądowanie początkowej infrastruktury i dostarczanie sprzętu, potencjalnie włączając humanoidalnego robota Tesli, Optimusa, do wczesnych zadań związanych z ciężkim podnoszeniem.
Poza tymi początkowymi fazami eksploracyjnymi, strategia ulega intensyfikacji. Od okna startowego 2030-2031, SpaceX zamierza stopniowo zwiększać dostarczaną ładowność na Starshipa, koncentrując się na przyspieszeniu rozwoju infrastruktury, identyfikacji i wykorzystaniu marsjańskich zasobów oraz generowaniu paliwa na podróże powrotne. Do 2033 roku ostatecznym celem jest podwojenie ładowności na statek, dążąc do ustanowienia solidnej i ostatecznie samowystarczalnej obecności człowieka na Marsie – przedsięwzięcia o głębokich implikacjach dla gospodarki kosmicznej i ekspansji ludzkości.
Kluczowe Wyzwania Techniczne i Kolejne Kroki
Pomimo postępów, znaczące wyzwania techniczne pozostają, zanim Starship w pełni zrealizuje swoje międzyplanetarne ambicje. Kluczowe jest to, że Starship nie osiągnął jeszcze orbity okołoziemskiej, a wszystkie poprzednie loty były suborbitalne. Udoskonalenie osłony termicznej statku jest kluczowe dla osiągnięcia szybkiej wielokrotnej używalności, niezbędnej do częstych, ekonomicznych podróży kosmicznych. Co więcej, główną przeszkodą jest zademonstrowanie transferu paliwa na dużą skalę na orbicie okołoziemskiej. Starshipy lecące na Księżyc lub Marsa wystartują z minimalnym paliwem i będą wymagały wielu misji tankowania orbitalnego, aby dotrzeć do celu – jest to zdolność bezprecedensowa w wymaganej skali. SpaceX dąży do zademonstrowania tej zdolności tankowania orbitalnego w ciągu najbliższego roku, podkreślając swoje zaangażowanie w pokonywanie tych złożonych wyczynów inżynieryjnych.
newsblog.pl
Maciej – redaktor, pasjonat technologii i samozwańczy pogromca błędów w systemie Windows. Zna Linuxa lepiej niż własną lodówkę, a kawa to jego główne źródło zasilania. Pisze, testuje, naprawia – i czasem nawet wyłącza i włącza ponownie. W wolnych chwilach udaje, że odpoczywa, ale i tak kończy z laptopem na kolanach.