Dzień 20 sierpnia przyniósł okres wzmożonej aktywności słonecznej, charakteryzującej się dwoma wyraźnymi i potężnymi erupcjami protuberancji zaobserwowanymi z obrzeży Słońca. Wydarzenia te skutkowały wyrzuceniem znacznych koronalnych wyrzutów masy (CME) w przestrzeń międzyplanetarną, co podkreśla dynamiczny charakter 25. cyklu słonecznego. Co istotne, żadna z tych znaczących emisji nie była skierowana w stronę Ziemi, co pozwoliło uniknąć potencjalnych zakłóceń infrastruktury technologicznej oraz burz geomagnetycznych.
- W dniu 20 sierpnia zaobserwowano wzmożoną aktywność słoneczną.
- Odnotowano dwie wyraźne i potężne erupcje protuberancji z obrzeży Słońca.
- Wydarzenia te wywołały znaczące koronalne wyrzuty masy (CME).
- Pokazały one dynamiczny charakter 25. cyklu słonecznego.
- Co najważniejsze, żadna z tych emisji nie była skierowana w stronę Ziemi.
- Dzięki temu uniknięto zakłóceń technologicznych i burz geomagnetycznych.
Pierwsza erupcja, mająca swoje źródło na południowo-wschodnim obrzeżu Słońca, została szczegółowo udokumentowana przez instrumenty takie jak Solar Dynamics Observatory (SDO) NASA oraz GOES-SUVI NOAA. To kolosalne zdarzenie uwolniło masywną chmurę materiału słonecznego, która następnie uformowała potężny koronalny wyrzut masy. Obrazy z koronografów LASCO satelity SOHO dodatkowo potwierdziły ogromną skalę tego wyładowania plazmy, opisanego przez obserwatorów Słońca jako jedno z najbardziej wizualnie spektakularnych wydarzeń bieżącego cyklu słonecznego.
Analiza trajektorii koronalnego wyrzutu masy potwierdziła jego propagację w kierunku oddalonym od Ziemi, co stanowi kluczowy czynnik, biorąc pod uwagę ogromną uwolnioną energię. Fizycy słoneczni podkreślili, że choć zdarzenia tej skali mają potencjał do wywołania intensywnych zórz polarnych i poważnych burz geomagnetycznych, gdyby były skierowane ku Ziemi, to specyficzna orientacja tego CME zminimalizowała wszelkie oddziaływanie na naszą planetę. Sama złożoność strukturalna i rozmach łuków plazmy, które rozciągały się na setki tysięcy mil nad obrzeżem Słońca, zanim się oderwały, uwydatniły wyjątkowość tego zjawiska.
Późniejsza Aktywność i Dynamika Słoneczna
Kilka godzin później z północno-wschodniego obrzeża Słońca nastąpiła druga znacząca erupcja, również zarejestrowana przez SDO i GOES-SUVI. To wydarzenie w podobny sposób doprowadziło do uwolnienia kolejnego koronalnego wyrzutu masy, który instrumenty SOHO śledziły, gdy przemieszczał się w przestrzeń międzyplanetarną. Z perspektywy naukowej, protuberancje słoneczne definiuje się jako olbrzymie pętle gorącej plazmy, magnetycznie związane z powierzchnią Słońca. Według NASA, destabilizacja tych struktur może wyrzucić uwięziony materiał na zewnątrz w formie CME, wpływając na warunki pogody kosmicznej w całym Układzie Słonecznym.
newsblog.pl
Maciej – redaktor, pasjonat technologii i samozwańczy pogromca błędów w systemie Windows. Zna Linuxa lepiej niż własną lodówkę, a kawa to jego główne źródło zasilania. Pisze, testuje, naprawia – i czasem nawet wyłącza i włącza ponownie. W wolnych chwilach udaje, że odpoczywa, ale i tak kończy z laptopem na kolanach.