Twórz własne polecenia Linuksa, używając aliasów i funkcji powłoki Bash. Oswajaj powtarzalne zadania, skracaj długotrwałe procesy i konfiguruj standardowe polecenia z opcjami, których zawsze używasz i które trudno zapamiętać.
Skróty i skrypty powłoki to potężne techniki w systemach operacyjnych Linux i Unix-podobnych, które pozwalają udoskonalić obsługę wiersza poleceń tak, aby była dokładnie taka, jak chcesz. Możesz zdefiniować własne polecenia dostosowane do Twoich konkretnych potrzeb i zmniejszyć ciężar powtarzalnych zadań.
Aliasy oraz skrypty powłoki wykonują tę samą pracę. Umożliwiają one zdefiniowanie – i nazwanie – zestawu funkcji powłoki Bash, które można następnie wywołać za pomocą nadanej mu nazwy. Wpisanie nazwy jest łatwiejsze i wygodniejsze niż wpisywanie wszystkich kroków lub poleceń za każdym razem, gdy chcesz ich użyć.
Różnica między aliasem a skryptem polega na złożoności i skali. Skrypty lepiej przechowują dłuższe i bardziej rozbudowane fragmenty kodu, podczas gdy aliasy są idealne do przechowywania krótszych, bardziej zwięzłych zestawów poleceń.
Predefiniowane aliasy
Niektóre aliasy są wstępnie zdefiniowane. Aby wyświetlić listę aliasów zdefiniowanych w systemie, użyj polecenia alias bez parametrów:
alias
Są to aliasy zdefiniowane na maszynie testowej Ubuntu, na której badano ten artykuł. Gdybym zdefiniował jakiekolwiek niestandardowe aliasy, pojawiłyby się one również na tej liście.
U góry listy znajduje się skomplikowany alias o nazwie alert. Istnieje wiele różnych aliasów dla polecenia ls, a także grupa aliasów, które zapewniają kolor wyjściowy do grepa. Po zdefiniowaniu tych aliasów za każdym razem, gdy wpiszesz:
grep
System zinterpretuje to jako:
grep --color=auto
To pokazuje ważny punkt dotyczący aliasów. Mogą mieć taką samą nazwę jak istniejące polecenia i mogą nawet zawierać w sobie oryginalne polecenie.
Oto definicja aliasu grep:
alias grep='grep --color=auto'
Polecenie alias służy do definiowania aliasu. Następnie podana jest nazwa aliasu. W tym przykładzie jest to grep. Znak równości łączy nazwę aliasu z odpowiednim poleceniem.