Od wielu lat etyczne hakowanie stanowi jeden z najskuteczniejszych sposobów ochrony danych firm. Poprzez testowanie odporności systemów cyberbezpieczeństwa, organizacje mogą ocenić swoją podatność na złośliwe ataki i wirusy. Czy jednak wszyscy hakerzy są tacy sami? Zdecydowanie nie! Istnieje wiele rodzajów etycznego hakowania, a każdy z nich ma swoje specyficzne cechy. Poznaj 8 typów hakerów, od tych działających w dobrej wierze, po tych, których intencje są dalekie od szlachetnych. Przeczytaj ten artykuł do końca, aby dowiedzieć się więcej!
8 rodzajów etycznego hakowania, które warto znać
W dalszej części artykułu zgłębimy temat 8 różnych kategorii etycznego hakowania, w tym hakerów z „niebieskim kapeluszem”, „czerwonym kapeluszem” i innymi. Zanurz się w fascynujący świat cyberbezpieczeństwa i poznaj charakterystykę każdego z tych typów.
Jakie są 3 podstawowe typy hakowania?
Najczęściej spotykanymi kategoriami hakerów są ci, którzy działają w „białych”, „czarnych” i „szarych” kapeluszach. Warto podkreślić, że chociaż hakowanie często kojarzy się z negatywnymi działaniami, nie każdy haker angażuje się w nielegalne praktyki.
Jak określa się legalnych hakerów?
Legalnych hakerów nazywa się „hakerami w białych kapeluszach”. Są oni wykorzystywani przez firmy, organizacje i rządy w celu obrony przed atakami ze strony hakerów w „czarnych kapeluszach”.
Co studiują przyszli hakerzy?
Jeśli Twoim celem jest zostać etycznym hakerem, musisz zdobyć dogłębną wiedzę z zakresu języków programowania, systemów operacyjnych, kodowania oraz różnorodnych programów. To niełatwa droga, jednak dzięki determinacji i ciężkiej pracy, można osiągnąć sukces w tej dziedzinie.
Jakie są 8 rodzajów etycznego hakowania?
Pojęcie „etycznego hakowania” obejmuje aż 8 różnych typów działań. Każdy z nich ma swoje unikalne zalety i wady, dlatego tak ważne jest zrozumienie różnic między nimi. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej o każdym z tych rodzajów.
1. Testowanie typu „czarna skrzynka”
Jest to jeden z najbardziej niebezpiecznych rodzajów hakowania, którego celem jest znalezienie słabych punktów w systemie bezpieczeństwa. Mówiąc prościej, haker w „czarnym kapeluszu” to przestępca, który próbuje włamać się do systemów komputerowych w niecnych celach. Często infekuje on firmowe systemy wirusami, niszczy dane, kradnie hasła i przetrzymuje urządzenia jako zakładników. Hakerzy w „czarnych kapeluszach”, zwani również crackerami, działają wyłącznie z egoistycznych pobudek i stanowią poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa w skali globalnej. Działają w sposób, który często uniemożliwia ich identyfikację i schwytanie.
- W tym rodzaju etycznego hakowania, haker nie posiada żadnych informacji o testowanym systemie lub stronie internetowej.
- Testy przeprowadzane są z zewnętrznej perspektywy, zanim zostanie podjęta próba ataku na chronione dane.
- Haker, zwany również atakującym, próbuje pozyskać hasła, numery kart kredytowych i inne wrażliwe informacje, które mogą zostać użyte do niecnych celów.
- Hakerzy w „czarnych kapeluszach” nie przestrzegają zasad etycznego hakowania i mogą przeprowadzać ataki o dowolnym stopniu szkodliwości.
Zdjęcie Johna Noonana na Unsplash
2. Testowanie typu „biała skrzynka”
Hakerzy w „białych kapeluszach” są niezbędni dla rządów i organizacji w walce z atakami „czarnych kapeluszy”. Pomagają chronić wrażliwe dane, dokumenty i informacje przed dostaniem się w niepowołane ręce. Dodatkowo identyfikują słabe punkty w systemach bezpieczeństwa i przyczyniają się do ich wzmocnienia, dodając kolejne warstwy ochronne.
- W przeciwieństwie do hakerów w „czarnych kapeluszach”, hakerzy w „białych kapeluszach” posiadają pełną wiedzę na temat systemu i jego potencjalnych słabości.
- Testy te są zazwyczaj przeprowadzane przez programistów i specjalistów ds. bezpieczeństwa, aby zweryfikować odporność systemu na ataki.
- Hakerzy w „białych kapeluszach” działają w ramach prawnych i ściśle określonych zasad firmy, w której są zatrudnieni.
- Przestrzegają zasad, aby zapewnić maksymalną ochronę systemu.
- Typowymi przykładami testów typu „biała skrzynka” są analiza przepływu danych, przeglądy projektów i inspekcje kodu.
Zdjęcie autorstwa Andriego na Pexels
3. Testowanie typu „szara skrzynka”
Hakerzy w „szarych kapeluszach” zajmują pozycję pośrednią między hakerami w „białych” i „czarnych” kapeluszach. Podobnie jak „biali hakerzy”, poszukują oni luk w zabezpieczeniach, jednak robią to bez wiedzy właściciela systemu i posiadają jedynie częściową wiedzę o nim. Dlatego też, zazwyczaj nie są oni zatrudniani jako płatni specjaliści.
- Chociaż hakerzy w „szarych kapeluszach” zazwyczaj nie mają złych intencji, ich działania mogą nadal naruszać prawo.
- Dostarczają oni firmom cennych informacji o potencjalnych zagrożeniach, zanim zrobi to haker z „czarnym kapeluszem”.
- Czasami wykorzystują swoje umiejętności zarówno w dobrych, jak i złych celach.
- Mogą tworzyć i rozpowszechniać wirusy na urządzeniach innych osób.
- Przykładowe działania obejmują testy bezpieczeństwa, użyteczności i wydajności.
4. Hakowanie aplikacji internetowych
Ten rodzaj hakowania różni się od pozostałych. Polega on na wykorzystywaniu słabości w aplikacjach internetowych. Aplikacje te, zazwyczaj oparte na językach JavaScript, HTML i CSS, pozwalają na wykonywanie określonych działań bez wzbudzania podejrzeń. Innymi słowy, hakowanie aplikacji internetowych zapewnia hakerowi anonimowość.
5. Hakerzy w „niebieskich kapeluszach”
Wiele dużych firm zatrudnia hakerów w „niebieskich kapeluszach” do testowania nowego oprogramowania przed jego publiczną premierą. Podobnie jak „biali hakerzy”, starają się oni znaleźć luki w systemach bezpieczeństwa. Ich celem jest przeprowadzenie testów penetracyjnych bez wyrządzania rzeczywistych szkód. Niemniej jednak, ich usługa nie jest tak poszukiwana, jak usługi „białych hakerów”.
Zdjęcie Miki Baumeister na Unsplash
6. Hakerzy w „zielonych kapeluszach”
Hakerzy w „zielonych kapeluszach” to osoby początkujące w świecie hakowania. Ze względu na brak doświadczenia, nie posiadają oni jeszcze umiejętności, wiedzy i doświadczenia, które są niezbędne, aby zostać hakerem w „białym kapeluszu”. Niemniej jednak, posiadają podstawową wiedzę o działaniu systemów i sposobach ich penetracji. Są to zapaleni uczniowie, którzy chętnie eksperymentują i mogą nawet celowo wyrządzić szkody.
7. Hakerzy w „czerwonych kapeluszach”
Hakerzy w „czerwonych kapeluszach” są podobni do tych w „białych kapeluszach”, ponieważ ich celem jest ochrona świata i firm przed cyberzagrożeniami. Jednak ich podejście jest bardziej ekstremalne i mogą uciekać się do nielegalnych metod w celu realizacji swoich celów. Może to obejmować ataki DDoS na hakerów w „czarnych kapeluszach”. Zachęcamy do przeczytania całego artykułu, aby dowiedzieć się więcej o hakerach z „niebieskim kapeluszem”.
8. Hakerzy w „żółtych kapeluszach”
Różne typy etycznego hakowania mają odmienne motywacje i cele. Hakerzy w „żółtych kapeluszach” skupiają swoją działalność na platformach społecznościowych, takich jak Instagram, Facebook, Twitter itp. Ich działania mają najczęściej złe intencje i mogą obejmować łamanie haseł i nielegalne przejmowanie kont użytkowników. Często motywacją do takich działań jest zemsta, zdobycie poufnych informacji o osobach lub organizacjach.
***
Etyczne hakowanie to znacznie szersze pojęcie, niż mogłoby się wydawać na pierwszy rzut oka i stanowi istotny element cyberbezpieczeństwa. Każda organizacja, startup oraz instytucja rządowa potrzebuje specjalistów, którzy regularnie testują systemy bezpieczeństwa i poszukują potencjalnych luk. Teraz, gdy znasz już różne typy etycznego hakowania, możesz zastanowić się, który z nich najbardziej Cię interesuje.