Systemy plików definiują sposób, w jaki dane są zorganizowane na dyskach twardych, aby mogły być odczytywane przez system operacyjny. Każdy system operacyjny jest zaprojektowany do pracy z określonym systemem plików, takim jak Windows FAT, FAT32 czy NTFS, a macOS korzysta z HFS+. Apple stosuje hierarchiczny system plików (HFS) od ponad 30 lat, a podczas WWDC 2016 firma ogłosiła plany wprowadzenia nowego systemu plików, nazwanego Apple File System (APFS). Ostatnia aktualizacja iOS 10.3, która miała miejsce niedawno, wprowadza ten system na urządzenia iOS. Oto kluczowe informacje o APFS.
Dlaczego warto zainwestować w APFS?
Możesz się zastanawiać, dlaczego warto zmieniać system plików, skoro dotychczasowy działał bez zarzutu. Systemy operacyjne mają ograniczenia dotyczące przechowywania danych, takie jak maksymalna długość nazw plików czy zakres dat. HFS, wprowadzony w 1985 roku, został stworzony w czasach, gdy dane zajmowały zaledwie kilka megabajtów, co wpłynęło na jego projekt. HFS obsługuje zakres dat od 1904 do 2040 roku i może zarządzać do 2 terabajtów przestrzeni, co w 1985 roku było ogromne, ale dzisiaj jest niewystarczające. Apple zauważyło nadchodzący koniec HFS i w 1998 roku zaktualizowało go do HFS+ dla systemu OS 8.1.
Obecnie nie tylko pojemność pamięci, ale także prędkość znacznie się zwiększyła. Z pojawieniem się dysków SSD oraz ich nowoczesnych wersji, takich jak M2, starsze systemy plików nie są w stanie sprostać współczesnym wymaganiom. Korzystanie z szybkich dysków przy metodach opracowanych dla komputerów sprzed dwóch dekad może prowadzić do problemów. Dlatego Apple wprowadza APFS, zamknięty system plików zaprojektowany dla urządzeń takich jak iPhone, iPad, iPod, zegarek oraz komputery Mac, koncentrując się na lepszym wykorzystaniu dysków SSD oraz zwiększeniu bezpieczeństwa i ochronie przed jailbreakiem.
Jak przeprowadzić migrację do APFS?
Apple zaktualizuje użytkowników do nowego systemu plików w ramach aktualizacji systemu operacyjnego. Użytkownicy iPhone’ów oraz iPadów, którzy zaktualizowali do iOS 10.3, automatycznie przeszli na APFS. Użytkownicy macOS muszą poczekać na stabilną wersję systemu operacyjnego, chociaż wersje beta już zostały zaktualizowane do APFS.
Jakie korzyści płyną z APFS?
Wprowadzenie APFS umożliwi Apple stworzenie jednolitej bazy kodu, co zredukuje zasoby potrzebne do programowania oraz ułatwi utrzymanie systemu. Użytkownicy zauważą, że ich urządzenia będą działać szybciej po wprowadzeniu nowego systemu plików. To prawdopodobnie największa zmiana, jaką zauważą użytkownicy po aktualizacji.
APFS efektywniej zarządza przestrzenią dyskową, więc po aktualizacji możesz zauważyć więcej wolnego miejsca na swoim urządzeniu. Różnice mogą być znaczące lub niewielkie, a niektórzy użytkownicy mogą ich w ogóle nie dostrzegać. Większość użytkowników odczuje, że urządzenie działa lepiej. Gdy APFS zostanie wprowadzony dla macOS, użytkownicy będą mogli zauważyć, jak znacznie szybciej odbywa się kopiowanie plików.
Co sprawia, że APFS jest szybszy?
Szybkość, którą dostrzega komputer, jest inna niż ta, którą postrzega użytkownik. Na przykład czas uruchomienia systemu może być postrzegany jako szybki, jeśli ikony i tapety pojawią się w ciągu pięciu sekund od włączenia, mimo że inne elementy ładowane są w tle. Dla ludzi szybkość jest subiektywna i zależy od percepcji.
APFS został zaprojektowany, aby tworzyć iluzję szybkości. Charakteryzuje się niskim opóźnieniem, co oznacza, że priorytetowo traktuje uruchamianie aplikacji i dostarczanie danych. Rzadziej zobaczysz kręcącą się ikonkę lub piłkę plażową.
Czy APFS jest lepiej przystosowany do dysków SSD?
Chociaż dyski SSD mogą wydawać się nowym wynalazkiem, ich historia sięga lat 70-tych, kiedy nazywano je EAROMs (Electrically Alterable Read-Only Memory), a pierwszy komercyjny dysk SSD o nazwie Bulk Core pojawił się w 1976 roku. Jednak przez wiele lat technologia ta nie była priorytetem, a dostęp do danych był powolny.
Obecnie większość nowoczesnych urządzeń Apple (z wyjątkiem niektórych modeli Mac Pro) korzysta z pamięci masowej typu Solid State Storage, zwanej chipami „Flash Storage”. To pozwala na skoncentrowanie ekosystemu i umożliwia APFS optymalizację adresowania tej pamięci.
Na przykład APFS obsługuje polecenie TRIM, które informuje system operacyjny o wolnych obszarach na dysku. W przypadku dysków SSD jest to działanie natychmiastowe, co umożliwia szybkie zwolnienie przestrzeni po usunięciu plików.
Co wyróżnia APFS?
Kolejną istotną funkcją APFS jest migawka oraz klonowanie. Tradycyjny proces kopiowania polegał na przechowywaniu danych w lokalizacji tymczasowej przed ich przeniesieniem. Ma to na celu ochronę przed utratą danych w przypadku wystąpienia błędów.
W APFS migawki tworzą jednorazową wersję tylko do odczytu całego systemu, co oznacza, że zajmują one minimalną przestrzeń. Wprowadzenie zmian w oryginale powoduje, że migawka zaczyna zajmować miejsce. To ułatwia odzyskiwanie danych lub cofanie zmian. Klonowanie z kolei tworzy oszczędną kopię całego systemu, która również zaczyna zajmować miejsce przy wprowadzaniu zmian, co sprawia, że przechowywanie danych jest wydajne.
Dla użytkowników macOS korzystających z partycji, APFS tworzy kontener dla wszystkich partycji, co ułatwia zarządzanie przestrzenią. Możesz użyć wolnej przestrzeni z jednej partycji, gdy na innej jej brakuje, niezależnie od ich fizycznej lokalizacji.
W przeciwieństwie do starszych systemów plików, które rezerwują miejsce na plik przed jego skopiowaniem, APFS obsługuje rzadkie pliki, które zajmują jedynie tyle miejsca, ile faktycznie wykorzystują.
Jak bezpieczny jest APFS?
Dzięki APFS szyfrowanie na poziomie dysku w systemie macOS oraz szyfrowanie na poziomie plików w systemie iOS zostało zintegrowane, co zapewnia spójne podejście do bezpieczeństwa. Szyfrowanie może odbywać się przy użyciu jednego klucza, na przykład do zabezpieczenia plików hasłem, lub wielu kluczy, gdy logujesz się do zabezpieczonej witryny internetowej i serwera. W skrócie, APFS wprowadza złożony system ochrony, który utrudnia dostęp osobom trzecim przy użyciu tradycyjnych metod.
newsblog.pl
Maciej – redaktor, pasjonat technologii i samozwańczy pogromca błędów w systemie Windows. Zna Linuxa lepiej niż własną lodówkę, a kawa to jego główne źródło zasilania. Pisze, testuje, naprawia – i czasem nawet wyłącza i włącza ponownie. W wolnych chwilach udaje, że odpoczywa, ale i tak kończy z laptopem na kolanach.