Szybkie odnośniki
Najważniejsze informacje
- Aplikacja Terminal w systemie macOS umożliwia korzystanie z zaawansowanych komend tekstowych do realizacji różnorodnych zadań, takich jak wyszukiwanie plików czy modyfikacja ustawień systemowych.
- Zrozumienie struktury poleceń w terminalu oraz sposobu, w jaki system operacyjny macOS postrzega lokalizację plików, ułatwi Ci bardziej intuicyjną nawigację i interakcję z komputerem.
- Do przydatnych poleceń terminala należą między innymi: „find” – do wyszukiwania plików, „du” – do analizy zajętości dysku, „mv” – do przemieszczania plików, „ls” – do wyświetlania zawartości katalogów, „mkdir” – do tworzenia nowych folderów oraz „rm” – do usuwania plików i folderów.
Chociaż interfejs graficzny macOS jest przyjazny i wystarczający w większości codziennych zastosowań, narzędzie Terminal umożliwia bardziej szczegółową interakcję z systemem poprzez zaawansowane polecenia tekstowe, które otwierają drzwi do nowych możliwości.
Terminal pozwala szybko zlokalizować duży plik o rozmiarze 5 GB, którego nie możesz znaleźć, czy odszukać ścieżki dostępu do każdego pliku powiązanego z aplikacją, którą – jak myślisz – usunąłeś. W tych i innych zadaniach terminal staje się niezastąpionym pomocnikiem.
Czym jest terminal?
Terminal to narzędzie, które pozwala na interakcję z systemem macOS za pośrednictwem wiersza poleceń. Podobne rozwiązania istnieją w systemach Linux, ponieważ zarówno Linux, jak i macOS opierają się na architekturze Unix. Choć w przeszłości terminal macOS korzystał z poleceń Bash, to od czasu aktualizacji do macOS Catalina opiera się na zsh (powłoce Z). Niemniej jednak podstawowe komendy przedstawione w tym artykule będą działać w obu tych środowiskach.
Istnieje kilka sposobów na uruchomienie terminala w systemie macOS. Po rozpoczęciu korzystania z niego możesz dostosować wygląd monitu Zsh do swoich indywidualnych preferencji.
Terminal oferuje wiele zaawansowanych opcji. Po zainstalowaniu menedżera pakietów Homebrew możesz za jego pomocą instalować nowe języki programowania, biblioteki i o wiele więcej.
Podstawowe porady dotyczące wiersza poleceń w systemie macOS
Na początku omówimy kilka kluczowych aspektów terminala, które warto poznać.
Ogólna struktura poleceń
Polecenia zsh (oraz Bash) najczęściej przestrzegają następującej struktury:
[Komenda] [Opcje] [Ścieżka dostępu do pliku lub folderu]
Przykładowo, w poleceniu:
ls -la Pobrane
…aby wyświetlić zawartość katalogu Pobrane:
- ls to nazwa komendy.
- -la to połączenie dwóch opcji: -l (wyświetlanie w formacie długiej listy) i -a (wyświetlanie wszystkich plików i folderów, łącznie z ukrytymi).
- Pobrane to ścieżka dostępu do folderu.
Ścieżka dostępu
Zrozumienie koncepcji ścieżek dostępu pozwala pojąć, jak system macOS postrzega Twoje pliki. Ścieżka dostępu do pliku jest zbiorem folderów, w których ten plik się znajduje, oraz nazwy samego pliku.
Na przykład pełna ścieżka pliku o nazwie Moje sekrety, znajdującego się na pulpicie użytkownika o nazwie Jan Kowalski, wygląda następująco:
/Users/jankowalski/Desktop/"Moje sekrety"
Jeśli jednak terminal znajduje się już w folderze domowym tego użytkownika – możesz to sprawdzić za pomocą polecenia pwd – możesz skorzystać ze ścieżki względnej:
Desktop/"Moje sekrety"
Znaki białe
Pamiętaj, aby właściwie stosować znaki białe, aby terminal mógł poprawnie przetworzyć polecenie. Gdy zsh napotka spację, interpretuje ją jako koniec komendy. Jeśli więc masz folder o nazwie „Ścieżka Testowa” i spróbujesz wyświetlić jego zawartość za pomocą:
ls Dokumenty/Ścieżka Testowa
…otrzymasz komunikat o błędzie „Brak takiego pliku lub katalogu”. Dlaczego? Zsh interpretuje to polecenie tak, jakbyś chciał wyświetlić zawartość folderu o nazwie „Dokumenty/Ścieżka”. Kiedy nie mógł go odnaleźć, zatrzymał wykonywanie polecenia.
Aby Zsh poprawnie zinterpretował nazwę folderu, możesz umieścić ją w cudzysłowie:
ls Dokumenty/"Ścieżka Testowa"
Możesz także użyć ukośnika odwrotnego przed spacją:
ls Dokumenty/Ścieżka\ Testowa
W obu przypadkach terminal prawidłowo wyświetli zawartość katalogu „Ścieżka Testowa”.
Zdjęcie autorstwa: Phila Kinga/MakeUseOf
Sudo
Wiele z poniższych poleceń wymaga uprawnień administratora. Jeżeli nie jesteś zalogowany na koncie administratora, ale znasz hasło administratora, możesz dodać sudo (co oznacza „superuser do”) przed poleceniem, aby tymczasowo uzyskać dostęp do funkcji na poziomie administratora.
Polecenia terminala usprawniające efektywność pracy
Teraz, gdy znasz już podstawy, przejdziemy do najbardziej przydatnych poleceń terminala. Pamiętaj, że szczegółowe informacje o każdym z tych poleceń, wraz z opcjami i przykładami, uzyskasz wpisując:
man <nazwa polecenia>
…w terminalu.
find
Zastępuje: Wyszukiwarkę Spotlight
Dlaczego jest lepszy: Działa szybciej i przeszukuje foldery systemowe, które są pomijane przez Spotlight z powodu problemów z indeksowaniem. Spotlight często ignoruje pliki systemowe, chyba że wyraźnie mu na to pozwolisz, a nawet wtedy może mieć problem z ich indeksowaniem. Natomiast polecenie find w terminalu potrafi przeszukać wszystko i wyświetlić pełną ścieżkę do poszukiwanego pliku.
Polecenie find składa się z czterech części, w następującej kolejności:
Warto wiedzieć, że find korzysta z wyrażeń regularnych. W naszym przykładzie użyjemy gwiazdki (*), która pełni rolę znaku wieloznacznego. Umieszczenie jej na końcu wyszukiwanego ciągu sprawi, że polecenie find wyświetli wyniki zawierające znaki przed i po wpisanym terminie.
find Dokumenty -d 1 -name "p*"
Całość prezentuje się następująco:
Powyższe polecenie wyszuka w katalogu „Dokumenty” wszystkie pliki lub foldery, których nazwy zaczynają się na małą literę „p” (bez przeszukiwania jego podkatalogów, dzięki opcji -d 1 oznaczającej głębokość przeszukiwania na poziomie 1).
Zdjęcie autorstwa: Phila Kinga/MakeUseOf
du
Zastępuje: Kombinację klawiszy Cmd + I w celu wyświetlenia informacji.
- Dlaczego jest lepsze: Umożliwia jednoczesne wyświetlanie informacji o wielu folderach i zazwyczaj działa szybciej. du, czyli „disk usage” (wykorzystanie dysku), pozwala błyskawicznie sprawdzić rozmiar pliku, folderu lub listę plików w folderze. Najważniejsze opcje polecenia du to:
- -d (głębokość): Po liczbie, która po nim następuje, określa głębokość przeszukiwania w bieżącym katalogu. Na przykład du -d 1 Dokumenty pokaże tylko łączny rozmiar plików i podfolderów pierwszego poziomu w katalogu Dokumenty.
-h (czytelny dla człowieka): wyświetla rozmiar plików w jednostkach K (kilobajty), M (megabajty) lub G (gigabajty).
Zdjęcie autorstwa: Phila Kinga/MakeUseOf
mv
Zastępuje: Przenoszenie plików i folderów za pomocą metody „przeciągnij i upuść”.
Dlaczego jest lepszy: Jest szybszy i nie wymaga nawigacji po folderach. mv pozwala na błyskawiczne przeniesienie pliku lub folderu do wybranej lokalizacji, zmieniając jedynie jego ścieżkę dostępu.
mv <stara ścieżka do pliku> <nowa ścieżka do pliku>
Składnia jest następująca:
mv /Users/jankowalski/Dokumenty/plik1.rtf /Users/jankowalski/Pulpit/plik1.rtf
Na przykład:
…powyższa komenda przeniesie plik1.rtf z folderu Dokumenty do folderu Pulpit użytkownika Jan Kowalski.
ls
Zastępuje: Kombinację klawiszy Cmd + I w celu wyświetlenia informacji.
Dlaczego jest lepszy: Działa szybciej, pozwala wyświetlać informacje o wielu plikach jednocześnie i jest wysoce konfigurowalny. ls to bardzo potężne polecenie, które szczegółowo przedstawia zawartość folderów. Informuje również o uprawnieniach dostępu do plików, o plikach i folderach ukrytych i o wielu innych szczegółach.
- Najważniejsze opcje polecenia ls to:
- -l (długa lista): Pokazuje uprawnienia do każdego pliku w folderze, czas jego ostatniej modyfikacji, właściciela pliku i jego nazwę.
-a (wszystkie): wyświetla wszystkie pliki w folderze, w tym pliki ukryte (przydatne na przykład do wyświetlenia folderu Biblioteka użytkownika, który jest domyślnie ukryty w systemie macOS).
Tak prezentuje się przykładowe wyjście:
Zdjęcie autorstwa: Phila Kinga/MakeUseOf
mkdir
Zastępuje: Finder > Plik > Nowy folder
Dlaczego jest lepszy: Jest szybszy i umożliwia ustawienie nazwy nowego folderu bezpośrednio w poleceniu, zamiast podwójnego klikania w utworzony folder. To polecenie pozwala błyskawicznie tworzyć nowe foldery.
mkdir /Users/jankowalski/Pulpit/fajne_rzeczy
Przykładowo polecenie:
…utworzy na pulpicie nowy folder o nazwie „fajne_rzeczy”.
rm
Zastępuje: Przenoszenie plików do Kosza i jego opróżnianie.
Dlaczego jest lepszy: Jest szybszy i przydatny przy usuwaniu plików, których nie można usunąć z Kosza. To polecenie trwale usunie każdy plik wskazany w ścieżce dostępu. Należy jednak z niego korzystać z dużą ostrożnością. W przeciwieństwie do opcji opróżniania Kosza, rm nie poprosi o potwierdzenie usunięcia pliku. Zakłada, że wiesz, co robisz.
Warto zaznaczyć, że polecenie rm domyślnie usuwa jedynie pliki, a nie całe foldery. Aby usunąć folder, należy użyć opcji -R, która oznacza „rekurencyjnie”.
rm -R /Users/jankowalski/Pulpit/fajne_rzeczy
Przykładowo polecenie:
…powoduje usunięcie folderu „fajne_rzeczy” z pulpitu.
Teraz, gdy poznałeś podstawowe polecenia terminala, możesz zacząć włączać je do codziennej pracy na komputerze Mac. Kiedy już oswoisz się z korzystaniem z Zsh, będziesz mógł wyjść poza codzienne rutynowe zadania i zacząć odkrywać nowe możliwości, które oferuje wiersz poleceń.
newsblog.pl