Python, mimo że ma już ponad trzy dekady, nie traci na popularności, będąc wyborem zarówno doświadczonych programistów, jak i osób stawiających pierwsze kroki w świecie kodowania.
Zarówno indeks PYPL, jak i indeks TIOBE wskazują, że Python zajmuje pierwsze miejsce wśród najczęściej używanych języków programowania na świecie, przynajmniej według danych z października 2023 roku.
Ankieta Stack Overflow dla programistów z 2022 roku ujawnia, że Python był drugim najbardziej pożądanym językiem. To sprawia, że nauka i praktyczne wykorzystanie Pythona jest bardzo korzystne dla rozwoju kariery i zdobywania nowych możliwości zatrudnienia.
Jednak po podjęciu decyzji o wyborze Pythona, pojawia się kolejne istotne pytanie: czy w swoich projektach powinieneś używać Pythona 2, czy Pythona 3? To kwestia, która nurtowała wielu programistów, w tym mnie, i jeśli Ty również zastanawiasz się nad tym wyborem, ten artykuł pomoże Ci podjąć właściwą decyzję.
Czym jest Python 2?
Python 2 i Python 3 to dwie główne gałęzie rozwojowe języka Python. Python 2.0 zadebiutował w roku 2000, wprowadzając nowe funkcje i usprawnienia mające na celu uproszczenie nauki i stosowania Pythona w programowaniu.
Wraz z Pythonem 2 pojawił się PEP (Python Enhancement Proposal), czyli dokument specyfikacyjny opisujący nowe funkcje i stanowiący główny mechanizm wprowadzania innowacji do języka.
Python 2 cieszył się ogromną popularnością zarówno wśród programistów, jak i firm. Niestety, z dniem 1 stycznia 2020 roku wsparcie dla Pythona 2 zostało zakończone. Od tego momentu nie są wprowadzane żadne aktualizacje ani ulepszenia. Ostatnią wersją Pythona 2 była wersja 2.7, wydana w roku 2010.
Z powodu braku wsparcia dla Pythona 2, cała uwaga skupiła się na jego nowszym, bardziej zaawansowanym bracie.
Czym jest Python 3?
Python 3, którego premiera miała miejsce 3 grudnia 2008 roku, został stworzony, aby zaadresować wady projektowe i problemy bezpieczeństwa, które pojawiły się w Pythonie 2. W Pythonie 3 wprowadzono radykalne zmiany i nowe funkcje, mające na celu wyeliminowanie zbędności w kodzie i zwiększenie jego czytelności.
Redundancja w kodzie to inaczej powtarzanie tego samego kodu w różnych miejscach. Python 3 wprowadził zmiany w składni, które spowodowały, że kod napisany w Pythonie 3 stał się niekompatybilny z kodem napisanym w Pythonie 2.
Można by założyć, że wszyscy programiści i firmy korzystają już wyłącznie z Pythona 3, ale tak nie jest. Według ankiety przeprowadzonej przez JetBrains w 2022 roku, wciąż 7% programistów Pythona używało Pythona 2. Ankieta wykazała, że Python 2 jest nadal używany głównie w analizie danych, grafice komputerowej i DevOps.
Ponieważ programiści na co dzień pracują z kodem, warto przyjrzeć się kilku przykładom, które uwidaczniają różnice w składni między Pythonem 2 a Pythonem 3, zanim przejdziemy do bardziej szczegółowego porównania.
Różnice składniowe między Pythonem 2 i Pythonem 3
Jedną z kluczowych różnic jest sposób wyświetlania danych na standardowym wyjściu. W Pythonie 2 `print` jest instrukcją, a w Pythonie 3 stał się funkcją. Poniższe przykłady pokazują, jak wygląda wydruk na standardowe wyjście w obu wersjach.
Python 2
print "Hello, World!"
Wynik:
Python 3
print("Hello, World!")
Wynik
Kolejną istotną różnicą jest obsługa adnotacji typów. Adnotacje typów pozwalają na określenie typu zmiennej, parametru czy wartości zwracanej przez funkcję. Ułatwia to minimalizację błędów i zwiększa czytelność kodu poprzez jasne komunikowanie oczekiwanych typów danych.
Adnotacje typów są dostępne w Pythonie 3, ale nie w Pythonie 2. Poniższy kod ilustruje, jak wykorzystać adnotacje typów w Pythonie 3 oraz jak wyglądałby ten sam kod bez adnotacji w Pythonie 2.
Python 3
W poniższym przykładzie `int` adnotuje zmienną `age` jako liczbę całkowitą, a `str` określa typ argumentu i wartość zwracaną funkcji `greet`.
# Adnotacja typu - int wskazuje, że age jest liczbą całkowitą
age: int = 30
# Adnotacja typu - str wskazuje typ argumentu i zwracany przez funkcję greet
def greet(name: str) -> str:
return "Hello, " + name
result = greet("Alice")
print(result)
print("Your age is " + str(age))
Wynik:
Hello, Alice Your age is 30
Python 2
Kod nie zawiera adnotacji typów. Zwróć również uwagę na sposób wydruku:
age = 30;
def greet(name):
return "Hello, " + name
result = greet("Alice")
print result
print "Your age is " + str(age)
Wynik:
Hello, Alice Your age is 30
Kolejną różnicą jest wynik dzielenia liczb całkowitych. Poniżej przykład dzielenia liczb w Pythonie 2 i Pythonie 3:
W Pythonie 2 dzielenie liczb całkowitych daje w wyniku liczbę całkowitą, obcinając część dziesiętną. W Pythonie 3 wynikiem jest liczba zmiennoprzecinkowa, zawierająca część ułamkową.
Którą z tych składni preferujesz? Czy uważasz, że Python 3 jest lepszy od Pythona 2? Jeśli wciąż masz wątpliwości, przyjrzyjmy się innym różnicom, które pomogą Ci dokonać ostatecznego wyboru.
Różnice między Pythonem 2 i Pythonem 3
Poniższa tabela prezentuje zestawienie różnic między Pythonem 2 i Pythonem 3:
| Funkcja/Aspekt | Python 2 | Python 3 |
| Data wydania | 16 października 2000 | 3 grudnia 2008 |
| Oficjalne wsparcie | Zakończone 1 stycznia 2020 | Aktualnie wspierana wersja |
| Wydajność | `print` to instrukcja. Np. `print „Hello, world!”` | Lepsza wydajność, szybszy w prawie wszystkich testach porównawczych |
| Składnia | – | Prostsza, łatwiejsza do odczytania i zrozumienia, z mniejszą redundancją |
| Ciągi znaków | Domyślnie w formacie ASCII | Domyślnie w formacie UNICODE |
| Dzielenie liczb całkowitych | Dzielenie zwraca liczbę całkowitą, obcinając część dziesiętną. Np. `5 / 2 == 2` | Dzielenie zwraca liczbę zmiennoprzecinkową. Np. `5 / 2 == 2.5` |
| `print` | `print` to słowo kluczowe. Np. `print „Hello, world!”` | `print` jest funkcją. Np. `print(„Hello, world!”)` |
| Adnotacje typów | Brak wbudowanego wsparcia | Wbudowane wsparcie, umożliwia określenie typu zmiennych, wartości zwracanych i parametrów funkcji |
| Iteracja | `xrange()` | `range()`, bardziej wydajne niż `xrange()` |
| Biblioteki | – | Wiele bibliotek Python 3 nie jest kompatybilnych z Python 2. Lepsze biblioteki w standardzie. |
| Zastosowanie | Nie jest już powszechnie używany z powodu braku wsparcia | Powszechnie używany, najpopularniejsza wersja Pythona |
Jak przeprowadzić migrację z Pythona 2 do Pythona 3
Biorąc pod uwagę, że Python 3 oferuje lepsze bezpieczeństwo, wydajność, czytelniejszą składnię z mniejszą redundancją i jest oficjalnie wspieraną wersją, migracja z Pythona 2 do Pythona 3 wydaje się rozsądna.
Jednak łatwiej o tym mówić, niż to zrobić. Python 3 nie jest kompatybilny wstecz z Pythonem 2. Migracja projektu z Pythona 2 do Pythona 3 może być wyzwaniem, wymagającym czasu i nakładu pracy, w zależności od rozmiaru projektu.
Na przykład, migracja Dropboxa, w której uczestniczył Guido van Rossum, twórca Pythona, trwała około trzech lat.
Aby przeprowadzić migrację z Pythona 2 do Pythona 3, zacznij od dokładnego zrozumienia różnic między tymi wersjami i oszacuj koszt migracji w porównaniu do korzyści, jakie może przynieść Twojej aplikacji. Upewnij się, że korzystasz z systemu kontroli wersji, który umożliwi Ci przywrócenie aplikacji do wcześniejszego stanu w razie problemów.
Przeanalizuj zależności, na których opiera się Twoja aplikacja i sprawdź, czy są one kompatybilne z Pythonem 3. Wybierz biblioteki, które działają z Pythonem 3.
Kolejnym krokiem jest modyfikacja kodu, aby przenieść go z Pythona 2 do Pythona 3. To najbardziej czasochłonne zadanie. Python udostępnia narzędzie o nazwie 2to3, które automatycznie konwertuje kod Pythona 2 do Pythona 3, co znacznie przyspiesza proces migracji.
Podczas migracji testuj kod i naprawiaj wszelkie problemy. Wykorzystaj raporty generowane przez `2to3` i popraw błędy w aplikacji. Warto korzystać z narzędzi do automatycznego testowania, które przyspieszają ten proces i zapewniają wysoki poziom pokrycia testami.
Pamiętaj, aby dokumentować cały proces migracji. Stosuj iteracyjne podejście, migrując poszczególne moduły aplikacji stopniowo, zamiast próbować przenieść całą bazę kodu jednocześnie.
Czynniki do rozważenia przy wyborze między Pythonem 2 i Pythonem 3
Decydując, czy używać Pythona 2, czy Pythona 3 w danym projekcie, należy wziąć pod uwagę kilka aspektów.
Oto niektóre z nich:
- Poziom doświadczenia – jeśli dopiero uczysz się Pythona, wybierz Pythona 3, ponieważ jest on bardziej przyszłościowy i łatwiej o materiały edukacyjne. Doświadczeni programiści powinni wybrać wersję, która najlepiej pasuje do projektu i jest zrozumiała dla większości zespołu.
- Starszy kod – możesz pracować nad projektami napisanymi w Pythonie 2, a koszt ich migracji do Pythona 3 może być zbyt duży. W takim przypadku praca z Pythonem 2 może być uzasadniona.
- Kompatybilność bibliotek – niektóre starsze biblioteki Pythona 2 nie zostały zaktualizowane do współpracy z Pythonem 3. Jeśli Twój projekt bazuje na takich bibliotekach, użycie Pythona 2 może być korzystniejsze.
- Wydajność – jeśli budujesz aplikację wymagającą dużej wydajności, wybierz Pythona 3. Python 3 jest bardziej wydajny i oferuje funkcje, które pomagają tworzyć wydajniejsze aplikacje. Przykładem firm wykorzystujących tę właściwość są Instagram i Dropbox.
- Długoterminowe wsparcie – wsparcie dla Pythona 2 zakończyło się w 2020 roku. Jeśli zaczynasz nowy projekt lub utrzymujesz istniejący, wybór Pythona 3 jest bardziej rozsądny, ponieważ jest to wersja bezpieczna i przyszłościowa, która będzie regularnie aktualizowana.
W większości przypadków zalecane jest korzystanie z Pythona 3, ze względu na oficjalne wsparcie, bogactwo funkcji i usprawnień.
Używaj Pythona 2 tylko w wyjątkowych przypadkach, na przykład w projektach, które bazują na obszernym kodzie Pythona 2 lub mają specyficzne wymagania, które uzasadniają korzystanie z tej wersji.
Podsumowanie
Jako programista Pythona, większość moich projektów realizuję z użyciem Pythona 3. Ulepszona architektura, lepsza wydajność, większe bezpieczeństwo i czytelniejsza składnia to powody, dla których Python 3 jest bezkonkurencyjny.
Python 3 jest oficjalnie wspieraną wersją i przyszłością języka Python, dlatego warto go używać zarówno w projektach, jak i podczas nauki.
Sprawdź, jak zweryfikować wersję Pythona w systemach Windows, Linux i macOS.