Apple nie słynie z dopuszczania włamań na swoje platformy, czego przykładem jest starannie strzeżone środowisko iOS. Możesz go dostosować, ale musisz podjąć pewne ryzyko, na przykład związane z jailbreakiem. Jednak Mac OS X to nieco inny scenariusz. Mac to wyrafinowana kompilacja Unix współpracująca z magią Apple. Istnieją niestandardowe działania, które możesz wykonać na komputerze Mac, które sprawią, że tak duża część Twojej pracy będzie całkowicie bezproblemowa, a wszystko to za jednym kliknięciem przycisku. Aby to osiągnąć, Apple stworzył AppleScript już w 1993 roku. Pozwalali użytkownikom zautomatyzować podstawowe funkcje na Macu, aż do osiągnięcia określonego poziomu automatyzacji. Jeśli chcesz dostosować środowisko Maca za pomocą podstawowych skryptów, oto jak to zrobić.
Pamiętaj, że możemy tylko przedstawić Ci zautomatyzowany język skryptowy Apple i sposoby jego używania. Nie możemy cię w tym uczynić ekspertami. Będziesz musiał sobie z tym poradzić samodzielnie, ale jeśli to zrobisz, Twój komputerowy świat naprawdę się zmieni, a to nie jest przesada, zmienia się dosłownie. Wyobraź sobie niezliczone zadania, które musisz wykonywać wielokrotnie, dolegliwość dotykającą wszystkie systemy operacyjne, które znikają za jednym kliknięciem. Możesz zrobić wszystko, od sortowania ikon na pulpicie, po rejestrowanie godzin, wpisywanie danych w programie Excel i wysyłanie ich pocztą e-mail. Wszystko za jednym kliknięciem. To jest moc, którą zdecydowanie powinieneś nauczyć się władać.
Spis treści:
Intro
AppleScript, w przeciwieństwie do skomplikowanego Objective C i mniej skomplikowanego, ale wciąż nie tak łatwego Swift, jest językiem skryptowym przetwarzającym zwykły angielski. Ten proces nie będzie wymagał tytułu magistra w zakresie programowania. Musisz tylko wiedzieć, jak wydawać instrukcje maszynie. Na przykład:
tell application "Finder"
display dialog "Hello World"
end tell
Składnia
Przy każdym programowaniu istnieje pewna konwencja. To znaczy powiedzieć programowi, kiedy ma się rozpocząć, co ma zacząć, co ma robić po rozpoczęciu, a kiedy się kończy. Więc struna staje się [command] [target type] [target name] [action] [end command]. Jest to zbyt uproszczona reprezentacja, ale jeśli piszesz kod i coś idzie nie tak, można bezpiecznie założyć, że w kodzie brakuje jednego lub więcej z powyższych parametrów.
Lub, mówiąc prościej, istnieje „blok powiedz”, w którym „mówisz” aplikacji, czego od niej oczekujesz. Tak jak powyższy kod mówi Finderowi, aby wyświetlił okno dialogowe zawierające słowa „Hello World” (lub dowolne słowo, które zdecydowałeś się na nim przetestować). Gdy skończysz z poleceniem, piszesz „koniec powiedz”. Jak powiedzieliśmy, jest to maszyna, więc musisz powiedzieć jej, gdzie ma się zakończyć, w przeciwnym razie odmówi kompilacji (kompilacja to czynność przekształcania kodu w plik wykonywalny).
Kompilacja
Naciśnij kompiluj, gdy skończysz pisać. Jeśli wystąpią jakiekolwiek błędy składniowe (głównie literówki), poinformuje Cię, jaki jest błąd (najlepiej jak potrafi), a jeśli nie ma błędu, kod zostanie automatycznie sformatowany i pokolorowany.
Uruchamianie
Po skompilowaniu naciśnij run i gotowe. W zależności od dalszych działań, zostanie wykonany wpis w dzienniku. Jak na poniższym przykładzie dla każdego scenariusza w naszym przykładzie. „Powrót” to czynność przeniesienia danych wejściowych do maszyny. Jeśli nie masz nic przeciwko temu, zróbmy krok do przodu i zadeklaruj zmienne.
Zmienne
Jeśli jesteś zaznajomiony z programowaniem, nawet na poziomie kosmetycznym, prawdopodobnie znasz zmienne. Dla tych z nas, którzy nie są zaznajomieni, zmienne są prostą metodą kompresowania wielu informacji w jeden ciąg, który jest łatwy do manipulowania. Sposób, w jaki to się robi, różni się w zależności od języka, w przypadku AppleScript można zastosować następujące podejście.
set varExample to "Hello World"
tell application "Finder"
display dialog varExample
end tell
Tutaj „varExample” to nazwa, którą nadaliśmy naszej zadeklarowanej zmiennej. Teraz, jeśli będziemy musieli ponownie wydrukować Hello World w tym skrypcie, będziemy musieli tylko wywołać varExample i nie będziemy musieli ponownie pisać całego tego kodu. Można przypisać wynik dowolnego kodu, skomplikowanego lub innego rodzaju, do zmiennej i wywołać go w razie potrzeby. Jak widać, kompilacja powyższego kodu dała takie same wyniki, jak poprzednia. Nowe słowa „set” i „to” oznaczają, że przypisujemy wartości w zasadzie ustawione [this] do „[that]”. To jest tak proste. Doświadczeni programiści docenią, że nie ma potrzeby deklarowania zmiennej „typ”, ponieważ AppleScript może tym samodzielnie zarządzać. Pamiętaj, że w nazwach zmiennych nie może być spacji, w przeciwnym razie kompilator potraktuje to jako polecenie.
Ponadto, jeśli napiszesz cokolwiek po podwójnym myślniku / myślniku „-”, kompilator uzna to za uwagę i zignoruje. Jest to przydatne, ponieważ wtedy możesz zostawić sobie notatki o tym, co robisz. Będziesz ich potrzebować, jeśli Twój kod będzie skomplikowany.
Możesz dowolnie przeprowadzać eksperymenty ze zmiennymi, oto przykład, który możesz skopiować wklej (lub wypróbować własny, jeśli chcesz).
--Numeric/Integer Variables set theFirstNumber to 1 set the theSecondNumber to 2
--Variable Operations set theAnswer to (theFirstNumber + theSecondNumber) set theAnswer to (theAnswer + 1)
--String Variables set theString to "3+2+1="
--Display Dialog tell application "Finder"
display dialog theString & theAnswer
end tell
Ten kod nie robi nic poza kilkoma fantazyjnymi wyświetlaczami i najbardziej podstawowymi działaniami arytmetycznymi, jest to tylko przykład, który pomoże zilustrować rzeczy, które możesz dzięki nim osiągnąć.
Słownik
Teraz wszystko powyższe ma na celu pomóc Ci zapoznać się ze środowiskiem. Kiedy już to zrobisz, przejdziemy do trudnej części. Jest to zapoznanie się ze słownikami. AppleScript ma szereg poleceń, które mają zastosowanie do dowolnego programu lub elementu w systemie OS X, jednak programiści każdej aplikacji są zobowiązani do dodania pełnej obsługi AppleScript do swoich aplikacji. Aby to zrobić, piszą proste instrukcje dotyczące komunikacji z ich aplikacjami. Podręczniki te nazywane są „Słownikami”. Przejdź do Plik, a następnie Otwórz słownik. Tutaj zobaczysz listę wszystkich zainstalowanych aplikacji (z wyjątkiem aplikacji Windows działających przez opakowania), które obsługują AppleScript. Kliknij dowolną aplikację, a zobaczysz listę poleceń dostosowywania i sposób ich użycia. Jako przykład otworzymy Evernote. Możesz zobaczyć wszystkie obsługiwane polecenia.
Dostosowywanie edytora AppleScript
Jeśli spojrzysz na „AppleScript Editor” w menu plików i klikniesz Preferencje, znajdziesz konfigurowalną listę wszystkich możliwych kolorów i formatowania w swoim Apple Script. Formatowanie to tylko FYI, nie jest ważne dla właściwego tworzenia skryptów.
Wniosek
Aby uniknąć nadmiernego obciążenia użytkowników, zakończymy tę instrukcję tutaj, abyś mógł zapoznać się z narzędziem i pobawić się kilkoma opcjami. Zaglądaj ponownie, ponieważ wkrótce przedstawimy Ci kolejny krok w tworzeniu niestandardowych skryptów. Daj nam znać, jak poszło twoje doświadczenie, opisując je w komentarzach.